İyileşen Güney Koreli alışverişkoliğe dönüşen iklim aktivisti Lee So-yeon, neredeyse her gün yeni kıyafetler alırdı – ta ki 1,50 dolarlık kışlık mont, alışverişini tamamen durduran bir uyanışı tetikleyene kadar.
Lee, o sırada çalıştığı Amerika Birleşik Devletleri’ndeki bir H & M mağazasındaki ultra ucuz yastıklı cekete bakarken, kendisine herhangi bir giysinin nasıl bu kadar ucuza satılabileceğini sordu.
30 Yaşındaki çocuk, hızlı moda üretim yöntemlerine derinlemesine dalmaya başladı ve aşırı tüketiciliğin gezegende sahip olduğu insani, sosyal ve çevresel bedel ve ucuz kıyafetler yapan ve satın alan kadınların ruh sağlığı konusunda dehşete düştü.
Lee, Afp’ye verdiği demeçte, “Haftanın her (iş) günü yeni bir kıyafet alırdım” dedi ve büyük cadde perakendecilerinden gelen her öğenin tipik olarak bir dolardan daha ucuza mal olacağını da sözlerine ekledi.
Ancak Lee, kıyafetlerin bu kadar ucuz olmasının sebebinin, şirketler için dikiş diken kadınlara çok az ödeme yapılması, iş modelinin ise çevreye önemli zararlar vermesidir.
Lee yeni kıyafetler almayı bıraktı – ve yaklaşık altı yıl önce ortaya çıkmasından bu yana tek bir hızlı moda giysi satın almadı.
Çok daha kompakt gardıropu, bir zamanlar annesine ait olan eski bir deri ceket de dahil olmak üzere arkadaşlarından ve ailesinden aldığı kullanılmış eşyalardan oluşuyor.
Genellikle sadece birkaç aşınmadan sonra atılmak üzere tasarlanan hızlı moda eşyalarının aksine, her parçanın yeri doldurulamaz çünkü benzersiz bir hikaye ve tarih taşıyor, dedi.
Lee, “Sonuçta, en çevre dostu giysiler zaten gardırobunuzdakilerdir” dedi.
Lee artık arkadaşları ve ailesiyle kıyafet takasları düzenliyor ve geçici trendleri takip etmek yerine kıyafetlere “arkasındaki hikaye” için değer verme fikrini tanıtmak için bir kitap yazdı.
İkinci el kıyafetleri tanıtmak ve insanlara – özellikle kadınlara – aşırı tüketim döngüsünden çıkmalarına yardımcı olmak isteyen küçük ama büyüyen bir küresel hareketin parçası.
Kurucu Tanya Dastyar afp’ye verdiği demeçte, Lucky Sweater uygulaması, kullanıcıların sürdürülebilir markalara odaklanarak dolaplarından birbirleriyle eşya ticareti yapmaları için bir platform sağlıyor.
“Modamı ifade etmenin ya da güzel ya da modaya uygun olduğumu göstermenin tek yoluna inanmaya programlandık… yeni kıyafetler, “dedi Dastyar.
“Ama yine de modaya uygun olabilir, iyi hissedebilir, harika görünebilir ve bunu yapmak zorunda kalmazsınız” dedi ve kıyafet alım satımının hızlı bir moda alımı yapmakla aynı hızlı dopamin isabetine sahip olmamasına rağmen, zamanla çok daha ödüllendirici oldu.
Uygulamanın artan alımı, insanların giyim ve tüketicilikle ilişkilerini değiştirmeye aç olduklarını gösteriyor, dedi.
İnsanlar şunu fark ediyor: “Trendleri takip etmek zorunda değilim ve sadece bana rahat hissettirecek şekilde giyinebilirim” dedi. “Bu bir kitle pazarı olayı mı? Hayır. Ama bunun bir hareket olabileceğini düşünüyor muyum? Evet.”
Lee için ucuz giyim tüketim döngüsünü kırmak onun ruh sağlığını iyileştirmesine yardımcı oldu.
Bir genç olarak, okul gezilerinde – üniforma gerekmediğinde – en az bir ay önceden ne giyeceği konusunda endişelenir ve korkularını hafifletmek için alışverişe giderdi.
Afp’ye verdiği demeçte, “Başkalarının beni nasıl göreceği konusunda çok baskı hissettim” dedi.
Ancak Bangladeş’in 2013 Rana Plaza trajedisini öğrenmek – çoğu genç kadın olmak üzere 1.130’dan fazla hazır giyim fabrikası işçisini öldüren dünyanın en büyük endüstriyel felaketlerinden biri – bir dönüm noktasıydı.
Lee, fabrika işçilerinin “benim gibi kadınlar” için kıyafet yaparken öldüğünü söyledi.
Dünya Bankası tahminlerine göre, küresel moda endüstrisi en kirleticilerden biri ve sera gazı emisyonlarının yüzde 10’unu oluşturuyor.
Endüstri verilerine göre, modern giysilerin çoğu, esasen plastik olan ve çöplüklerde biyolojik olarak parçalanmayan naylon ve polyester gibi sentetik malzemelerden yapılmıştır.
Kullanılmış bir giyim ihracat fabrikası işleten Kim Dong-hyun, giysilerin düzenli depolama alanlarından uzak tutulmasının yardımcı olabileceğini, ancak Güney Kore’de birçoğunun hala kullanılmış giysilerden kaçındığını söyledi.
Afp’ye verdiği demeçte Kim, toplama kutularında kirli çocuk bezleri ve yiyecek atıkları bulduğunu belirterek, “İnsanlar genellikle kullanılmış giysiler giyen birine istenmeyen eşyalar olarak görüldüğü için olumlu bakmazlar” dedi.
Güney Kore, dünyadaki en büyük beşinci ikinci el giysi ihracatçısı konumunda ve aktivistler, pek çok giysinin esasen onları işleme kapasitesine sahip olmayan gelişmekte olan ülkelere atıldığını söylüyor.
Kim’in Seul dışındaki Paju’daki ikinci el giyim fabrikasında, mekanik bir pençe, yurtdışına ihraç edilecek kullanılmış giysi yığınlarını kategorize etti.
Kim, “Birçok insan kıyafet toplama kutusuna sadece çöp kutusu muamelesi yapıyor” dedi.
