Bugün Dünya Ruh Sağlığı Günü (WMHD). Ara sıra bir bilim yazarı olarak, 2008’den beri WMHD için makaleler yazıyorum. O zamanlar, çoğu Körfez ülkesinde, WMHD bahsedilenden biraz daha fazlasıydı – yeşil kurdeleler veya kötü yargılanmış gülen yüzlü kekler yoktu. İşler değişti ve gün şimdi hak ettiği ilgiye daha yakın bir şey alıyor; Ancak yine de Dünya Ruh Sağlığı Ayının daha uygun bir gerçeklik olacağını savunuyorum.
WMHD ile ilgili makalelere gerçekler ve rakamlar, istatistikler ve ekonomik etkilerle başlardım: 4 kişiden 1’i, 14 yaşından önce yüzde 50’si, kayıp iş günlerinin önde gelen nedeni vb. Ancak sonunda, şiirlerin ve hikayelerin anlamlı farkındalık yaratmada, özellikle de yaşanmış deneyimleri olanların söz ve eserlerinde çok daha etkili olduğu sonucuna vardım. Şair Charlotte Smith’in yazdığı gibi: “Üzüntüyü en çok hissedenler en iyi şekilde resmederler”.
Geçenlerde genç kızına sonunda majör depresif bozukluk teşhisi konan bir sanatçı ve sevgi dolu bir anne olan Naima Karim ile tanıştırıldım. Naima’nın hikayesinin özü, uzun bir süre kızının tedavi edilebilir bir akıl sağlığı sorunu yaşadığının farkında olmadığı, kızının okulundaki öğretmenlerin veya çocuğun kendisinin de farkında olmadığıydı. Aylar boyunca ruh hali, motivasyon ve enerji seviyelerindeki değişiklikler basitçe tartışmalara, kızgınlığa ve akademik performansın düşmesine neden oldu.
Teşhisten önce Naima, kızını şımarık, nankör, tembel ve bencil olarak gördü — çocuğun okul öğretmenleri tarafından yankılanan ve güçlendirilen duygular. Bize değer verenlerden bu kadar sert sözler duymak, yalnızca bazı insanlar için özellikle kısır bir düşüş döngüsünü harekete geçiren ruh hallerini düşürür.
En altta (depresif sersemlik), sıklıkla olduğu gibi, Naima kızını, depresyonun klasik semptomlarını – disfori ve anhedoninin ikiz hastalıkları – hemen tanıyan bir akıl sağlığı uzmanına götürdü. Hem anne hem de kızıyla birlikte çalışan klinisyen, insanların daha iyi olmalarına ve daha da önemlisi daha iyi kalmalarına yardımcı olan çeşitli bilişsel davranışçı teknikler kullandı.
Naima, daha önce yardım istemediği için pişmanlık duyuyor ve ilk tepkisinin – öfke ve düşmanlığın – durumu kötüleştirmiş olabileceğinden şüpheleniyor. Naima artık diğer insanların depresyonun belirti ve semptomlarını daha erken tanımalarına yardımcı olmaya ve onları en destekleyici şekillerde yanıt vermeye teşvik etmeye kendini adamıştır.
Bu hırs, Naima’yı, Kral Abdülaziz Dünya Kültür Merkezi’nin (Ithra) MENA bölgesi vatandaşlarına ve sakinlerine açık bir girişimi olan Yaratıcı Çözümler İkamet Programına yönlendirdi. Yaratıcı Çözümler, bireyleri sürükleyici teknolojide dijital yaratıcı becerilerini geliştirmede destekler ve en son teknolojilere (sanal gerçeklik, artırılmış gerçeklik vb.) Erişim sağlar.) ve alanında önde gelen uzmanlardan mentorluk / rehberlik.
Naima’nın çalışan bir prototip olan projesine Serap denir. İnsanların depresyonda olmanın nasıl bir his olduğunu daha iyi anlamalarına yardımcı olabilecek sürükleyici bir deneyim. Başvuruyu Serap olarak adlandırıyor çünkü bir kişi bir serap gibi depresyonla mücadele ettiğinde mutluluk elde edilemez hissediyor. Semptomları sergilemenin ötesinde, Serap daha da derinleşir ve depresif dönemler yaşayanlar için empati ve şefkat uyandırmaya çalışır. Pratik anlamda, bir VR kulaklığı takarsınız ve depresyondan muzdarip bir çocukla etkileşime girdiğiniz sanal bir dünyaya girersiniz.
Deneyim ayrıca dokunsal teknolojiyi (dokunma duyusu) kullanır. Bu nedenle, çağrıştırıcı seslerin ve melankolik görüntülerin ötesinde, endişeli kalp atış hızları gibi fiziksel duyumlar da empati uyandıran deneyimin bir parçasıdır. Sanal çocukla etkileşim oyunlaştırılır: ona karşı ne kadar şefkatli olursanız, iyileşme yolunda ilk adımları o kadar çabuk atar.
Menopoz döneminde insanları memnun eden davranışların nasıl bir sorun haline gelebileceği
