Dalgaların altımdaki devasa kayalara ve kayalara ve Pallikara plajı’nın uzun kısmına çarpmasını izliyorum ve Tamil yönetmen Mani Ratnam’ın Bombay filminden ünlü sahneyi ve burada resmedilen hit A R Rahman şarkısını hatırlıyorum. Güney Hindistan’ın Kerala kentinin Kasaragod bölgesinde, Keladi Nayaka hanedanından Shivappa Nayaka tarafından MS 1650’de baharat ticaretini korumak için inşa edilen Bekal Kalesi’ndeyim. Derin bordo laterit taştan inşa edilmiş, büyük hendeği, siperleri, gözetleme kuleleri, su depoları, tünelleri ve sağlam duvarları ile Arap Denizi ve güneşin öptüğü sahilin üzerinde duran bir burun üzerinde duruyor. Arap Denizi kıyılarını savunmak için inşa edilen Chandragiri ve Arikady gibi kaleler zincirinin bir parçasıydı ve çağlar boyunca birçok savaşa tanık oldu.
Bir Hindu kralı tarafından inşa edilen bina, daha sonra Müslüman imparator Tipu Sultan’ın askeri stratejisinin önemli bir parçasıydı. Kalenin en güzel kısmı, bakış açısından sunduğu palmiye ağaçlarıyla çevrili plajları ile tüm sahilin panoramik manzarasıdır. Yerli halk ve turistler burçlara otururlar ve batan güneş her şeyi perdahlı bir turuncuya boyarken fotoğrafları tıklarlar.
Evden uzaktaki evim, Kasaragod’da nehir kenarında bir konuma sahip ve yemyeşil frangipani ve palmiye ağaçlarıyla çevrili, güneş saati şeklinde bir amfitiyatro ve çimenler üzerinde geleneksel bir chundan vallam veya yılan teknesinin dev bir ahşap modeline sahip yeni açılan Gateway Bekal’dır. Yüksek tavanlara ve dikey bir bahçeye sahip lobide yaşam boyu saman ve bambu filler, parlak pirinç lambalar, toprak tik ağacı mobilyalar, yeşilliklerle kaplı tavan lambaları ve devasa sütunlar bulunmaktadır. Kır evleri, süitler ve villalar, yüzme havuzu ve spa ile geleneksel Kerala ve modern tasarımın bir karışımı içinde iyi bir şekilde tasarlanmıştır.
Chandragiri nehri’nin ağzında yer alan Kasaragod (hem ilçe hem de kasaba), çağlar boyunca denizci tüccarları, özellikle baharat ve değerli malzemeler arayan Arapları cezbetti. Vijayanagar krallığı için önemli bir kasabaydı ve onlardan sonra Ikkeri Nayakas tarafından yönetildi.& nbsp; Buna & nbsp; ‘saptha bhasha sangama bhoomi’ veya ‘yedi dilin ülkesi’ denir — Malayalam, Tulu, Kannada, Marathi, Urduca, Konkani ve Beary. Batı Ghats ve onu çevreleyen Kerala’daki maksimum nehir sayısı ile dünyanın en biyolojik çeşitliliğe sahip bölgelerinden biridir.
Bu bölgenin karmaşıklığını keşfetmenin en iyi yollarından biri yemeğidir. Hem Kuzey Malabar spesiyalitelerini — Malabar biriyani, kakka roti, ottupola appam — hem de Müslüman topluluğun burada yiyeceği olan ve başta Arap tüccarlar olmak üzere birçok etkiye sahip olan & nbsp; moplah mutfağını buluyorsunuz. Aynı zamanda Portekizli, Hollandalı ve Yahudilerden ilham alıyor. Çok fazla baharat, hindistancevizi, yumurta, muz ve pirinç kullanır. Otel, havuz kenarında baharatlı ananaslı rasam, kırmızı balkabağı körili, eleyada, Malabar usulü parottalar ve biryani gibi yöresel spesiyalitelerin yer aldığı küratörlüğünde bir akşam yemeği servis etmekte ve limon ve baharatlı Süleymani çayı ile sona ermektedir.
Tam bir şölen
Benim favorim & nbsp; geleneksel Kerala tarzı şölen ya da Sadya genellikle öğle yemeğinde otelde bir muz yaprağı üzerinde, pirinç ve parapudan (dal) sambar, rasam, lahana toranına kadar 25 öğeyle servis edilir. , ınji puli gibi turşular — keskin zencefil, demirhindi, yeşil biber ve jaggery — avial ve pappadumlardan yapılan turşu, bir lezzet ve doku melanjı. Kerala’nın çeşitli yerlerinde Sadya ve bölgesel varyasyonlar yapmanın ve sunmanın farklı stilleri vardır.Yemeğin tadı sağlıklı ve lezzetlidir ve Hindistan cevizi sütü, jaggery ve paal payasam ile ada pradhaman’ın geleneksel Kerala tatlılarıyla sona erer.
Kerala, palmiye ağaçlarıyla çevrili durgun suları ile ünlüdür, ancak Tejaswini de dahil olmak üzere dört büyük nehir tarafından beslenen Valiyaparamba durgun sularında yaptığım tekne turu, eyaletin diğer bölgelerine göre daha bozulmamış ve el değmemiş hissediyor. Bekal Dalgalarının işlettiği bir yüzen evde zümrüt sularında süzülüyoruz, balıkçıların ağlarını kurmasını ve batan güneş suya altın gölgeler atarken diğerlerinin istiridye yakalamasını izliyoruz. Hindistan cevizi avuç içi ve areca fındık ağaçlarıyla kaplı adalardan geçerken ak balıkçıllar, yalıçapkını balıkları ve karabataklar başımızın üzerinden uçar.
Erkeklerin futbol oynadığı ve balıkçıların bir sonraki avları için ağlarını hazırladıkları Trikkanad Plajı’ndan gün batımını izliyorum. Parlak boyalı balıkçı tekneleri ve uyuklayan köpekler, eskiz defterimi çıkardığımda ve etrafımda gördüklerimi çizmeye başladığımda güzel bir resim çiziyor.
Bir diğer keyifli deneyim ise, sahibinin bizi havadaki kuş ve böcek sesleriyle 100 dönümlük plantasyonda rehberli bir tura çıkardığı, hindistan cevizi avuç içi, tembul fındık ve kauçuk ağaçlarıyla kaplı kırmızı laterit toprak yollarda yürüdüğü Thonikadavu doğa parkuru, dağcılar, orkideler, biber ve yabani otlar ve diğer çeşitli bitki örtüsü.Areca palmiye yapraklarından çanta ve şapka yapmayı öğreniyoruz ve tatlı kaynak suyu sağlayan suranga adı verilen eski su tünellerini keşfediyoruz. Taze kaynak suyunda demlenmiş ferahlatıcı bir fincan mavi limon otu ve mavi kelebek bezelye çayı ile planyalamanın ortasında küçük bir evde dinleniyoruz.
Kasaragod’un eritme potası kültürü en iyi kiliselerini, camilerini ve tapınaklarını ziyaret ederek deneyimlenir. Devasa Malik Deenar camii, Hindistan’ın en eski camilerinden biridir ve Kerala islami tarzında inşa edilmiştir. Buradan çok uzak olmayan Shree Ananthapadmanabha Swamy Gölü Tapınağı, 1000 yıldan fazla bir tarihe sahip, küçük bir gölün ortasında yer alan Lord Vishnu’ya adanmış bir tapınak.
500 yaşındaki Madiyan Koolom tapınağında, tanrı Bhadrakali’ye adanmış bakır kiremitli çatıları, önünde kocaman bir banyan ağacı ve duvarlarda karmaşık bir şekilde oyulmuş ahşap tavanları ve solmuş duvar resimleri olan, görsel olarak tutuklayan bir ritüel performansı izliyorum. Ramayana ve diğer destanlardan hikayeler.
Theyyam, Kannur ve Kasaragod bölgelerinden pandomim ve müzikle geleneksel ve ritüel bir dans şeklidir. Egemen klanlar, kendi ritüellerinin ve geleneklerinin gözlemlendiği tanrılar için kendi tapınaklarını ve kutsal bahçelerini kurdular. Onların himayesi, iktidardaki toprak sahibi toplulukların ellerine verildi.
Yüz boyamadan hindistan cevizi yapraklarından yapılmış özenli bir başlık ve etek giymeye, etkileyici gözler ve hareketlerle güçlü performanstan davulların sert vuruşlarına kadar süreci izlemek ruhani bir deneyim. Tanrı’nın kendi ülkesinin bu el değmemiş bölümünde geçirdiğim zamana uygun bir final gibi görünüyor.
wknd@khaleejtimes.com
