Nippon Steel’in Amerika Birleşik Devletleri Çeliğini satın alması, metalin bir zamanlar ekonomiye hakim olduğu ve kolektif ruhta hala büyük bir yer tuttuğu Pittsburgh’da bir huzursuzluk kaynağı oldu.
United Steelworkers (USW) gibi eleştirmenler, anlaşmayı, 1970’lerde ve 1980’lerde fabrika kapanmalarının Amerikan pas kemerini hırpalamasının ardından endüstriyi canlı tutmak için yıllarca süren bir mücadelede ortaya çıkan en son tehdit olarak görüyorlar.
4. Nesil bir metal işçisi olan usw’den Bernie Hall, “Burada çok fazla tarih var ve bununla birlikte çok fazla gurur var” dedi. “Çelik olmadan batı Pennsylvania olmazdı.”
Aralık ayında US Steel, kendisini Japonya’nın Nippon Steel’e satmak için 14,9 milyar dolarlık bir anlaşma imzaladı ve bu anlaşma, Pennsylvania fabrikalarını yabancı üreticilerle ve Amerika’nın Güneyindeki çevreye daha az vergi uygulayan yeni “mini değirmenlerle” rekabet halinde tutacak yatırımlar vaat etti.
Ancak usw’nin Pennsylvania bölümünün başkanı Hall, Japon şirketinin, en eskisi 1875’e dayanan Mon Vadisi adlı bir bölgedeki Pittsburgh bölgesi tesisleri için özel planlar konusunda kaçamak davrandığını söyledi.
Hem Başkan Joe Biden hem de meydan okuyan Donald Trump, ikisi mavi yakalı oylar için yarışırken anlaşmayı iptal etme sözü verdiler ve muhtemelen en azından Kasım seçimlerinden sonrasına kadar işlemi askıya aldılar.
Şehrin hemen dışında bulunan Pittsburgh bölgesinin kalan son çelik fabrikaları tehlikede.
Çoğu Amerikalı için Pittsburgh, kısmen Pittsburgh Steelers Amerikan futbol takımının öne çıkması nedeniyle neredeyse çelikle eşanlamlı olmaya devam ediyor.
Ancak bir zamanlar Dumanlı Şehir olarak bilinen bir metropolün ten rengi, 1980’lerde kapatılan son bitkilerden sonra kökten değişti.
Çelik, “hala kimliğimizin bir parçası, ancak bu kimlikle bağlantımız kesildi” diyor eski çelik işçisi Edward Stankowski Jr., “Çelik Hafızası” adlı anısı, 1980’lerin başında binlerce kişiyle sektörden çıkışını ayrıntılarıyla anlatıyor.
Çocukluğunda Pittsburgh’daki evi çelik fabrikalarına bakan Stankowski, 1970’lerde birçok gencin işi orta sınıfa bir bilet olarak gördüğü, iyi ücretler ve sağlam bir emeklilik için tehlikeli bir ortamda ağır iş gücü ticareti yaptığı lise dışında endüstriye başladı.
Stankowski’nin fabrikasının bir zamanlar Pittsburgh’un Güney Yakası’nda bulunduğu arazi yeniden tasarlandı ve şimdi “Hot Metal Flats” adlı daireler ve bir Cheesecake Factory restoranı içeriyor.
Steel’den ayrıldıktan sonra üniversiteye giden ve şu anda La Roche Üniversitesi’nde profesör olan Stankowski, “Bunu özlemiyorum” dedi. “Temiz havaya sahip olmayı seviyorum. Temiz suya sahip olmayı seviyorum.”
Pittsburgh Üniversitesi’nden bölge ekonomisti Chris Briem, çelik, su yolları ve bol miktarda kömür kaynağı olan batı Pennsylvania’ya çok uygundu, ancak “çelik coğrafyasında temel, neredeyse tektonik bir değişim oldu” dedi.
Briem, Mon Vadisi bitkilerinin “uzun zamandır var olduğunu” söyledi. “Çok fazla yeni yatırım alamazlarsa, muhtemelen daha uzun süre rekabetçi olmayacaklar.”
Yerel halk, bölgenin en büyük işvereni Pittsburgh Üniversitesi Tıp Merkezi’nden sonra şehir merkezindeki US Steel tower’ın UPMC binası olarak yeniden adlandırılmasında sembolizmi görüyor.
Bir zamanlar Andrew Carnegie’ye ait olan Braddock’taki Edgar Thomson fabrikası, US Steel’in “Mon Valley Works” olarak bilinen bir operasyonda doğu Pennsylvania’daki dördüncü bir tesisle birlikte yönettiği üç batı Pennsylvania fabrikasından biridir.”
