Hafta sonundaki aksiyonu izlerken, İngiltere’de oynayan birinci sınıf bir forvet oyuncusu görmenin ne kadar sıra dışı olduğunu fark ettim.
Lig, her takımın ağın arkasına vurabilecek birine sahip olmasıyla taraftarları heyecanlandırabilecek golcüler üzerine inşa edildi.
Çoğu zaman çiftler halinde avlanırlardı ve Sunderland’a karşı her zaman zor zamanlar geçirdiğimi hatırlıyorum, büyük Niall Quinn Kevin Phillips’in bolca şans bulması için yer açıyordu.
Sahip olduğum en zorlu rakip Les Ferdinand’dı, çünkü aynı zamanda bir sürü beceriyle şimşek hızında olan devasa bir fiziksel varlıktı.
Ona karşı tek bir dakika bile dinlenemezdiniz ve dürüst olmak gerekirse küme düşme ile karşı karşıya kalan takımlarda bile hem evde hem de dışarıda kontrol altında tutmanız gereken bir forvet olurdu.
Ama bu günlerde dokuz numara sanatı kaybolmuş görünüyor. Takımların sadece o pozisyonu almak isteyen bir oyuncuları varsa forvet oynuyor gibi göründüğü gençlik düzeyinde başlar.
Saldırıdaki gençlerin çoğu geniş oynamak ister, böylece bol miktarda topa sahip olurlar ve hilelerini ve becerilerini gösterebilirler. Bir şans elde etme umuduyla öne koşmanın yorulmak bilmeyen işini istemiyorlar.
Rasmus Hojlund’un hafta sonu United için bir gol attığını görmekten çok memnun oldum, çünkü işine giren tüm enerjiye rağmen onca haftadan sonra gerçekten ihtiyacı vardı.
Ama onun durumu, dokuz numaralı rolün kayıp bir sanat olduğunu belirttiğim noktayı mükemmel bir şekilde gösteriyor.
Hojlund, bitmiş makaleden çok uzakta Old Trafford’a geldi, ancak takıma atıldı ve bazı goller atması söylendi.
Öğrenecek kimsesi yok ve hemen hemen her hafta mücadele eden bir takımda – peki nasıl ilerleyebilir?
Bunun üzerine etrafındaki oyuncular topa binmekten ve kendileri için şans yaratmaktan daha çok endişe duyuyorlar.
Delikanlı için gerçekten üzülüyorum ve umarım sebat etmeye devam edecek zihinsel gücü vardır.
Lig Kupası finaline kadar ve Liverpool’a bağlı olmayan futboldaki hemen hemen herkesin Newcastle için sevineceğini düşünüyorum.
Galibiyeti hak ettiler ve 70 yıl boyunca yerli bir kupa olmadan, Kuzeydoğudaki taraftarlar önümüzdeki haftalarda kutlayacaklarından eminim.
Eddie Howe oldukça iyi bir taraf kurdu ve bunu yalnızca gelecek için bir platform olarak kullandıklarını görebiliyorsunuz ve eğer doğru oyuncular gelirse, önümüzdeki birkaç sezonda şampiyonluk mücadelesi verdiklerini görebiliyorum.
Hollanda’daki arkadaşlarımla konuşurken, Liverpool’un şu anda solmakta olmasına şaşırmadım – Arne Slot, sezon başında başarılı olan ve ardından son haftalarda enerji için mücadele eden takımlar yaratma konusunda bir üne sahip.
Onların ligi kaybettiğini görmüyorum, ancak şimdi ile Mayıs ortası arasında ne kadar iyi performans gösterdiklerini izlemeleri gerekecek – ve bu diğer taraflara gelecek sezon için biraz umut vermek için yeterli olabilir.
(eski Fransız defans oyuncusu Mikael Silvestre, Manchester United ile beş Premier Lig şampiyonluğu kazandı. Ayrıca 2008 Şampiyonlar Ligi şampiyonluğunu kazanan Birleşik takımın bir parçasıydı)
