İnsanlığın en büyük buluşmasındaki hacılar için, Hindistan’ın kutsal nehirlerinde ritüel banyo yapmak önemli bir zorluğu içerir — soğuk dalıştan sonra ailenizi ve kıyafetlerinizi bulmak.
Pazartesi günü şafaktan önce başlayan altı haftalık bir Hindu dua ve banyo kutlaması olan kuzey Hindistan’daki Kumbh Mela festivali’ne milyonlarca insanın katılması bekleniyor.
Her sabah, yoğun erkek, kadın ve çocuk kalabalığı, Ganj ve Yamuna nehirlerinin birleştiği yerdeki geniş taşkın yatakları boyunca sisli şafak öncesi kasvetin içinde yan yana soyunur.
Bihar eyaletinden 500 km’den fazla yol kat eden altmışlı yaşlarında bir ev hanımı olan Sushila, ıslak giysilerle çaresizlik içinde kalabalığın içinde kızını arayarak dolaştı.
“Yakınlarda bir yerde olduğunu biliyorum,” dedi, sürekli bir hacı akıntısının yıkanmaya geldiği sıkışık kalabalığa bakarak. “Sadece onu göremiyorum”.
Yıkananlar hattı birkaç kilometre boyunca uzanıyor ve kalabalıklar başlarını soğuk gri suların altına daldırmak için öne doğru fırlıyor.
Adanmışlar, dalışın onlara kurtuluş getirdiğine inanırlar.
Ancak telefonu olmayan birçok insanla – ya da daha sonra kaybettikleri bir arkadaşıyla banyo yaparken onu terk ederken – daha sonra arkadaşlarınızı bulmak zor bir iştir.
Kalabalıkların büyüklüğü o kadar büyüktür ki, dikkati dağılmış tek bir an bile diğer gezginlerinizin izini kaybetmenize neden olabilir.
Organizatörler, 26 Şubat’ta sona ermeden önce akıllara durgunluk veren 400 milyon kişinin katılmasını beklediklerinden övünüyorlar.
Direklere monte edilen hoparlörler, kuru giysilerini bıraktıkları kişileri arayan insanların umutsuzca yalvarmalarıyla defalarca patlar.
Yaşlı bir adam mikrofonu kırdı ve giyecek hiçbir şeyi olmadığı için ağladı – oğlunu hemen kayıp eşya merkezinde buluşmaya çağırdı.
Organizasyon yetkilileri, “çok dilli AI sesli yardım” özelliğine sahip bir telefon uygulaması yayınladı, ancak bu, telefonu olmayanlara hiç faydası yok.
Hacıların aileleriyle yeniden bir araya gelmeleri için ıslak, titreyen ve neredeyse çıplak gelen hacılara battaniyeler sunan bir “Kayıp Eşya” merkezleri ağı kuruldu. Şafaktan önceki sıcaklıklar 10 ° C derece civarında seyrediyor.
Sadece bir isim kullanan 60 yaşındaki Shyama, aynı çiftçi köyünden arkadaşının kalabalığın içinde kaybolduğunu söyledi. Bir günden fazla takip edilmedi.
“Sanırım beni terk etti ve gitti,” dedi kederli bir Shyama, kayıp insanlar için bir sığınakta beklerken gözleri yaşlarla doldu.
“Param yok, burada kimseyi tanımıyorum, eve nasıl döneceğim?”
Maiku Lal, saatlerce aradıktan sonra karısı Makhana’nın izini sürdü ve sonunda hoparlörlerden yayınladığı yerini duydu.
“Bizi çok korkuttu,” dedi Lal, geniş bir gülümsemeyle karısının elini tutarak.
45 yaşındaki Sandhya Sarkar, yerel dili konuşmadığı garip bir yerde kaybolmasının, yaklaşık 700 km uzaklıktaki Batı Bengal’deki köyünden gelme kararından pişman olduğunu söyledi.
“Fuarın bu kadar kalabalık olduğunu bilseydim asla gelmezdim” dedi. “Ailem beni ararken çıldırıyor olmalı. Bu bir kabus.”
Ancak birçoğu kutsal sularda yıkanma çabasının buna değdiğini söyledi.
Batıdaki Rajasthan eyaletinden gelen Gopal Devi Shanti Gujjar, “Kalabalığa rağmen muazzam bir huzur hissettim” dedi.
