Heeramandi İncelemesi: Sanjay Leela Bhansali’nin Dizisi Güzel Ama Sıkıcı Bir Saat

Bollywood’un tawaiflere olan sevgisi efsanevidir. Dan Pakeezah ve Babür-e-Azam için Umrao Jaan ve Devdas, mahkum fahişe ile altından bir kalp ve acı dolu bir hayat, film yapımcılarımızı büyüledi. Ekrandaki nautch kızlarımız da Hint sinemasına en sevilen melodilerinden bazılarını verdiler, bu da dinlendirici şarkılar ve şehvetli nawablar ve sahipler için yapılan zarif danslar için nostalji mumu tutmamızı sağladı.

Sanjay Leela Bhansali, Netflix’te yayınlanan en son magnum opus Heeramandi filminde bizi bu dünyaya götürüyor.

Şimdi, Bhansali filmleri yönetmiyor; onları çiziyor. Filmin sesini kapatabilir ve ekranda ördüğü renklere, zenginliğe ve büyüye hayran kalabilirsiniz. Yani, onun gibi bir yazar, rafine duyarlılıklarını ott’ye getirdiğinde, beklentileriniz birkaç çentik yükselir. Heeramandi tarafından heyecanlanmak için başka bir neden daha vardı. OTT içeriğinin karanlık, sinirli hikayeler ve içsel şiddet ile eşanlamlı hale geldiği bir zamanda, tehzeeb, kusursuz zarafet, şiir ve sanatla dolu daha yumuşak bir dönemi anlatan bir gösteri heyecan verici bir teklif gibi görünüyordu.

Ne yazık ki, bir kitabı süslenmiş kapağına göre yargılamamak hakkında ne diyorlar?

Beni yanlış anlama. Heeramandi tawaif-evreninde epeyce kutuyu işaretler. Sık sık mehfiller, muhteşem kıyafetler, şiirsel monologlar ve bol miktarda müzik ve dans vardır. Çok kalple yapılmış güzel görünümlü bir dizi (yönetmenin bu hayali 18 yıldır yaşadığı söyleniyor!). Ayrıntılara büyük önem verilir, ister dupattalardaki karmaşık işlemeler, ister süslü jaalilerden akan ışık veya oyuncu kadrosunun giydiği zengin mücevherler olsun. Setler, Gangubai Kathiawadi veya Padmaavat ‘den kalanlar gibi görünse bile nefes kesici. Koreografi ve müzik, Bhansali’nin filmlerinde gördüklerimiz kadar çarpıcı olmasa da, senkronize hareketleri şık bir şekilde yakalayan en iyi çekimlerle çarpıcı.

Yine de … bir yerde bir şey bağlanmıyor.

Bağımsızlık öncesi Lahor’da yer alan Heeramandi, fahişelerin dünyasına derinlemesine dalar. Ancak Bhansali’nin Heeramandi’li tevaifleri, fedakar duvar çiçekleri değildir. Sözleşmelerin ilginç bir şekilde altüst edilmesinde yönetmen, iktidar ve tutku arayışlarında yalan söylemekten, öldürmekten, baştan çıkarmaktan ve ihanet etmekten çekinmeyen dolambaçlı, güçlü kadınların yer aldığı siyasi-romantik-dönem-vatansever bir destan inşa ediyor.

Çatışmanın merkezinde, queenpin Mallikajaan’ın (Manisha Koirala) başkanlık ettiği Lahor, Shahimahal’daki en güçlü kotha (genelev) var. Yeri demir yumrukla yönetir ve kızları Lajjo (Richa Chadha) Bibbojaan (Aditi Rao Hydari) ve Alamzeb (Sharmin Segal) veya kız kardeşi Waheeda (Sanjeeda Şeyh) olsun, etrafındaki tüm kadınların kaderini kontrol eder. Bu denkleme, Mallikajaan tarafından işlenen affedilemez bir suçun intikamını almak isteyen hoşnutsuz bir akraba olan Fareedan (Sonakshi Sinha) girer. Shahimahal’ın siyasetinin ve duvarlarının ötesinde, Hindistan bağımsızlık mücadelesinde daha büyük bir devrim başlar ve sonunda kotha sakinlerini etkiler.

Bütün bunlar kağıt üzerinde kulağa harika geliyor ve dizi lezzetli bir aşk, intikam ve güç hikayesi olabilirdi, ancak sorun Bhansali ve yazarlarının izlediği rotada yatıyor. Moin Beg’in bir hikayesi üzerinde çalışırken, Heeramandi iyi başlar ama kısa sürede can sıkıcı olmaya başlar. Sekiz bölümde çok şey oluyor – yasak bir aşk hikayesi, karmaşık bir mülk savaşı, cinayet, kardeş rekabeti, yerine getirilmemiş arzular, güvensizlikler ve isyan (eminim hala tüm temaları listelemedim!). Ancak bir noktadan sonra, yazı çok doğrusal bir yol izlediği için ilginizi çekemezler. Senaryonun çok fazla eylemi var, ancak tonalite ve karakter motivasyonlarındaki değişimler sizi şaşkına çeviriyor. Tawaiflerin aniden daha büyük bir nedenin parçası olmak istemesine neden olan nedir? Mallikajaan’ın gururu ve haveli’nin peşinde olan Fareedan neden ona sempati duyuyor? Kadınlar hizmet ettikleri erkekler üzerinde nasıl bu kadar güç kullandılar? Yoksa gerçekten etkisi var mıydı?

Bunu düşünmek, öncül büyüleyici – toplum tarafından dışlanan ve küçümsenen kadınlar, aslında onu yöneten erkeklerin anahtarlarını elinde tutuyorlar. Bir karakterin dediği gibi, “Nawablar Hindistan’ı yönetti ve fahişeler nawablar üzerinde kontrole sahipti.” Bu yön ele alınmış olsa da, nawablar ve fahişeler arasındaki ilişkiler, Lajjo’nun aşk hikayesi dışında yeterince keşfedilmemiş hissediyor.

Sonuç olarak, ekranda oynatılanları beğenen, ancak onlara gerçekten yatırım yapılmayan, duygusuz bir izleyici olursunuz. Bu gerçekten üzücü çünkü kadınların her birinin daha fazla derinlik gerektiren belirli karakter yayları var. Önde gelen bayanlar arasında öne çıkan Aditi Rao Hydari. O aydınlıktır ve kalbi kırıldığında onun acılarını hissedebilirsiniz. Manisha Koirala büyüleyici bir Mallikajaan yapıyor, ancak bu çağlar için bir performans değil. Sonakshi Sinha senaryoya bağlı kalıyor ancak yeni katmanlar ekleyemiyor. Tüm karakterler, onları duygusal bir etkiden mahrum bırakan yavaş, kontrollü tiyatro versiyonunda konuşur.

Benzer şekilde, erkekler muhteşem görünüyor ama hepsi bu kadar. Fardeen Khan’ın Wali Muhammed’i, Şekhar Suman’ın Zülfikarı, Adhyayan Suman’ın Zorawarı ve Taaha Şah’ın Tacdar’ı arasından Alamzeb’in yasak aşk ilgisi olarak en etli kısmı alan Taaha’dır. Genç oyuncu samimiyet sızdırıyor ve iyi performans gösterdi. Ancak, film yapımcılarımız lütfen daha iyi beyaz oyunculara yatırım yapabilir mi? Şahimahal’ı ve sakinlerini yok etmek için ingiliz subaylarını oynayan adamlar, diyalogları ve sert performansları nedeniyle utanç verici.

Fahişeler söz konusu olduğunda, altın ve platin standardı Rekha ve Meena Kumari tarafından belirlenmiştir. Bu yüzden mi Heeramandi’nin güzel hanımları uyuşmuyor? Belki de Madhubala’nın prensini Ekber’in mahkemesinde serenat ederken cesur aşk çağrısını yeniden izlemenin ya da nostaljinin o kokusunu geri almak için Rekha’nın duygulu gazellerine ve kalp kırıklığına dalmanın zamanı gelmiştir. Bu Heeramandi’deki elmaslar o kadar parlak değil.

Heeramandi

Yönetmen: Sanjay Leela Bhansali

Oyuncular : Manisha Koirala, Sonakshi Sinha, Aditi Rao Hydari, Sanjeeda Şeyh, Richa Chadha, Sharmin Segal, Fardeen Han, Şekhar Suman, Adhyayan Suman, Taaha Şah