Hiçbir şey Gen-Z’yi yeni ve heyecan verici ücret hırsızlığı eğiliminden daha fazla söyleyemez.
Cidden, bu ücret hırsızlığı değil. Sadece yapmam için işe alındığım şeyi yapmak ve işyerinde ‘yukarıda ve öteye’ gitmemek basitçe olmayacak. Eğer maaşın üstüne ve ötesine geçmiyorsam, neden çabanın üstüne ve ötesine vermeliyim? Bu yüzden yavaş bırakmak ve sessiz bırakmak saçmalıktır. Onlar sadece evden çalışmanın üstün olmadığını ve neden güçlü bir iş—yaşam dengesini korumanın gerekli olduğunu düşünmemizi sağlayan kelimelerdir.
insanlar evden daha verimli çalışıyorlardı, istedikleri gibi, istedikleri zaman çalışma özgürlüğü verildiğinde daha üretkenlerdi. Eğer iş biterse, fark nedir?
Z Kuşağı olsun ya da olmasın herkesi bu çalışma modellerinden birini ya da birkaçını benimsemeye, bu iş-yaşam dengesini korumaya teşvik ederim.
Yavaş
Hızlının aksine yavaş. Fast food’a karşı tepki olarak başlayan şey, modern yaşamın hızında bir azalmayı savunan bir harekete dönüştü. Esasen, işe ve yeni deneyimlere çok fazla odaklanmayın ve sadece şu anda olmaya çalışın ve sevdiklerinizle güçlü duygusal bağlantılar kurun.
Slow’un doğasında var olan sorun maliyettir – çoğu daha az çalışmayı göze alamaz ve çoğu hala yeni deneyimlere sahip olmak ister ve bu deneyimler için ödeyecek parayı kazanmak için memnuniyetle çok çalışacaktır. Elitizm bizi Z Kuşağına geri getiriyor, çünkü orada Z Kuşağına özgü kültür ve hareketler için giderek artan bir küçümseme var, sanki ‘biz’ sıkı çalışmaya alerjisi olan seçkinlermişiz gibi.
