“Ne unutulmaz bir iniş.”
14 Haziran’da Münih Uluslararası Havalimanı’ndan çıkarken oğlum karımla beni böyle karşıladı. Bir hafta önce başka bir ülkede tanıştığımız ve benim haberim olmadan tarih damgası aile etkinliği olmadığı için gelişimizle ilgili neyin bu kadar harika veya unutulmaz olduğundan emin değildim.
Araba akşamları şehre nazikçe yuvarlanırken, hala yaz gündönümü parlaklığıyla dolup taşarken, oğlumun bahsettiği ‘unutulmaz’ kısmın hiçbir açıklamaya ihtiyacı yoktu; insanlar Bundesflagge’ı, siyah-kırmızıyı kaldırırken yolda ve ara sokaklarda kendini gösterdi- Münih’teki Euro 2024’ün açılış maçında ev sahibi ülkenin İskoçya’yı 5-1 yenmesini kutlamak için altın Alman üç rengi. Yola devam ederken, şehrin yenilgilerine rağmen İskoç mavisinin tadını çıkardığını görmek şaşırtıcıydı.
Kriketten farklı olarak, Avrupa’da futbol denilen harika oyunun güzelliği budur, çünkü taraftarlar geçmişte bölgeyi sarsan birçok kanlı isyanı unutmadan tek bir kötü gün tarafından asla hayal kırıklığına uğramazlar – ama bir kadeh kaldırmak için toplanırlar. milliyetçi gururlarına veya kulüp sadakatlerine.
Münih’te, ev sahibi ülkenin Stuttgart’ta Macaristan’ı 2-0 yendikten sonra nakavt aşamasına gelmesinden sonraki Alman coşkusu, sınırların ötesinden gelen taraftar kalabalığı tarafından açıkça sönümlendi. Almanya 19 Haziran’da Macaristan’la tanıştığında, tatillerimi geçirdiğim Münih’in Waldtrudering semtinde dolaşıyordum. Münih’in bu doğu kesimindeki Wasserburger Landstrasse Caddesi’nin her iki tarafındaki pizzacılar o kadar da kalabalık olmayan kalabalıkları cezbederken, sakin Waldtrudering bölgesinde yaşayan aileler, maçı televizyonlarda izlemek için arkadaşlarını ve akrabalarını büyük çimlerinde ağırladılar.
Avrupa Futbol Şampiyonası sırasında Orta Doğulu bir terörist grubun büyük bir saldırı gerçekleştirebileceğine dair Alman istihbarat raporunun yerel halkın bilinçaltında oynanıp oynanmadığını merak etmeye başladım.
Münih’in çok sayıda turist çeken iki ana alışveriş caddesi olan Carlsplatz ve Marineplatz, 20 Haziran öğleden sonra erken saatlerde, farklı yerlerde Euro maçları yapılırken kalabalık alışılmadık derecede zayıftı. Maç sonuçları akşama doğru akmaya başlayınca her iki plaza da taraftarlarla dolup taşarken, polis araçları ve ambulanslar Münih Belediye Binası, tarihi Odeonsplatz ve İngiliz Bahçesi çevresindeki birçok ara sokakta görev aldı.
Ülkelerinin Slovenya ile 1-1 eşitliğini kutlamak için müzik çalan ve her iki takımı da son 16’da yer almak için mücadele halinde tutan yaklaşık bir düzine Sırp taraftar, silahlı polisler uyanık kalmak için içeri kapanırken insanların şarkı söyleyip dans ettiği büyük bir kutlamaya kartopu attı. izlemek. Bulutlu bir gökyüzünden habersiz havada dev bir Sırp ulusal bayrağı dalgalandı.
Hayran kalabalıkları, Münih’in Am Riesenfeld bölgesindeki Olimpiyat Parkı’nın yanındaki Euro 2024 Hayran Bölgesine giderken Marienplatz tren istasyonuna doğru akarken etiketledim.
“ABD’de devam eden T20 Dünya Kupası’nı izlemeyin,” diye sordum oğluma tren istasyonuna geri dönerken.
“Kriket mi? Ne kriketi? Baba, Avrupa Kupası oynanırken kriket hakkında konuşmak küfürdür.”
O haklı. Yıl boyunca aşırı dozda kriket hastası olan Dubai merkezli bir Hintli için Euro 2024, bir aylık detoks sunuyor. Ve doğru zamanda doğru yerde olduğuma göre, Tanrı’nın Eli olsun ya da olmasın krikete bir ‘panenka’ atmama izin verin.
