1951 Doğumlu Yusuf Ahmed Tali Alali, 2000’li yılların başına kadar inci dalgıcı ve balıkçı olarak çalıştı.Emirlik, BAE’nin birleşmesinden önce hayatın ne kadar zor olduğunu hatırlıyor. ”Geçimini sağlamak ve seyahat etmek zordu,” dedi Khaleej Times ile konuşarak. “İhtiyacın olan her şeyi kendin yapmak zorundaydın. Tencere ve tavalar, vantilatör ve hatta çatı olsun, onları palmiye ağacı yapraklarıyla el işi yapmak zorunda kaldınız. Ancak birleşmeden sonra hayat kolaylaştı.”
Yusuf’un denizdeki maceraları ve ülkedeki yedi yıllık anıları, 1950’lerden başlayarak BAE’de yaşamın nasıl olduğunu anlatan bir kitapta belgelenmiştir. Yerel yayıncı uhibbook ile Abu Dabi’nin Sosyal Katkı Otoritesi Ma’an arasındaki bir işbirliği olan ‘Storylines’, daha fazlasından hikayeleri bir araya getirdi. ülkede 30’dan fazla kıdemli üye var ve bu yıl daha sonra yayınlanacak.
Uhibbook’un kurucusu Sadia Anwar, ”Bu, üzerinde çalıştığımız en heyecan verici projelerden biriydi” dedi. “Neredeyse sekiz ayımızı bu yaşlılarla ilgilenerek ve bize hikayelerini anlatmalarını sağlayarak geçirdik. Sadece 30 dakikada 30 yıllık bilgeliklerini kazandığımız için bu bizim için çok zenginleştirici bir deneyimdi.”
Christine Pentekost’un
Hafıza şeridinde yolculuk
Pazar günü, New York Üniversitesi Abu Dabi’de (NYUAD) düzenlenen bir etkinlikte, yaşlılar ve gönüllüler deneyimlerini son kez paylaşmak için bir araya geldiler. 1980’lerin başında Emirlik kocasıyla evlendikten sonra Bae’ye taşınan İskoçyalı Christine Pentecost, ”Bu süreçten en çok keyif aldığım şey, onlara anlatırken aklımın yüzeyine kaç tane unutulmuş anının geldiğiydi” dedi.
Faruk Musba doğum gününü diğer kıdemli üyelerle kutluyor
Buraya ilk taşındığı Abu Dabi’deki günlerini hatırladı. “Kocam adga’larla çalışıyordu ve kışları burada, Saadiyat Adası’nda personel piknikleri olurdu” dedi. “Buraya gelmek için bir tekneye binerdik ve kilometrelerce kum, birkaç çalı ve çalıydı. Bu arazide olan tek şey buydu. Bugün nyuad’ın bu güzel binasının aynı yerde oturduğuna inanmak zor.”
Etkinlikte bir başka Hintli gurbetçi olan Faruk Musba, 1973’te BAE’YE nasıl geldiğini paylaştı. ”Dubai’ye ilk olarak Bombay’dan bir gemiyle geldim” diye hatırladı. “Birkaç gün sonra Abu Dabi’ye doğru yürüyüşe çıktım. O günlerde iki emirlik arasında pasaport kontrolü vardı. O günden bugüne emirlikte aynı şirkette çalışıyorum.”
Tojan Hamaydeh
Pazar günü 75. yaş gününü kutlayan Faruk, etkinlikte kendisine pasta getirildiğinde şaşırdı. “Hayatımda ilk kez bir pasta kestim” dedi. “Ve bu kitap boyunca edindiğim bazı yeni arkadaşlarla burada olmasına sevindim.”
Unutulmaz bir deneyim
Hikayeleri toplamak ve harmanlamak için Uhibbook birkaç gönüllüyü görevlendirdi. Birçoğu için unutulmaz bir deneyimdi. Tojan Hamaydeh fırsatla karşılaştığında gönüllülük deneyimleri arıyordu. “Bunun bu kadar zevk alacağım bir şey olacağını asla hayal etmedim” dedi. “Eşleştiğim yaşlılardan biri 1960’larda Al Ain’de küçük bir vahada yaşıyordu. O günlerde kullandığı küçük bir ölçü kabı bile vardı. Paylaştığı hikayeler ve vaha yaşamıyla ilgili deneyimleri benim için kesinlikle yeniydi. Hayal bile edemiyorum.”
Tüm hayatını BAE’de yaşayan Tojan, deneyimin ülkeyi daha iyi anlamasına yardımcı olduğunu söyledi. “Hikayesi üzerinde çalıştığım bir diğer kıdemli, BAE’de uzun süredir yaşayan 85 yaşında Iraklı bir kadındı” dedi.
“1970’lerde Abu Dabi’den Dubai’ye gittiğinde bu hikayeyi paylaştı ve bütün günlerini orada geçirdiler. Geri döndüklerinde, bütün gün boyunca ana kapılarını açık bıraktıklarını fark ettiler, ancak hiçbir şey eksik değildi. Bu güvenlik ve güvenlik BAE’de hala mevcuttur. Yani ülkede birçok değişiklik olsa da bunun gibi bazı şeyler değişmeden kaldı.”
Sadia’nın
Sadia’ya göre ‘Hikayeler’ adı birçok şeyi simgeliyor. ”Yaşlandıkça insanların yüzlerinde oluşan çizgileri temsil ediyorlar” dedi. “Aynı zamanda hepimizi birbirine bağlayan bağlantıları da temsil ediyorlar. Bu yaşlılar etkinlikte sadece yeni bağlantılar kuramadılar, aynı zamanda eskilerini de yeniden keşfedebildiler. Örneğin, içlerinden biri Al Ain’de katıldığı bir açık hava sinemasından bahsetti. Yaşlılarımızdan bir diğerinin, babasının ve amcasının sinemayı kurmasına yardım ettiği ortaya çıktı. Hatta bazıları eski okul arkadaşlarını bile yeniden keşfetti.”
