Saçımı çekme dürtüsü hissetmeden ailemin yanında bir hafta geçirmenin biraz alışılmadık hissettirdiğini kabul etmeliyim.
Açık olmak gerekirse, bence onlar iyi insanlar ve standart şu anda ebeveynleri tarafından “çocuk” yerine “30 yaş küçük bir kişi” olarak görülüyor gibi görünüyor. Belki de işin teknoloji ve internet yoluyla demokratikleşmesidir ya da belki de Gen Xers ve baby boomers’ın gençlerin günümüz dünyasında karşılaştıkları zorlukları daha iyi anladıkları kesindir.
Durum ne olursa olsun, bu yıllık tatil döneminde, kendimi yalnızca “tamamen biçimlenmiş bir adam” olmaktan “iki ebeveynin oğluna” nasıl geri dönüp geçtiğimi değil, aynı zamanda ebeveynlerimin bireyler olarak nasıl daha derin bir farkındalığının nihayet nasıl yerleştiğini fark ederken buldum.
Bu biraz politik — şimdi ailemin benim yaşımda nasıl düşündüğünü ve atalarımdan bazılarının tarih boyunca, Kanada veya Orta Doğu’da benzer koşullarda nasıl hissettiğini fark ediyor. Aileler izole olabilir ve kendimi ailemi en iyi anladığıma inanmaya şartlandırmıştım.
Haklıydım ve yanılmışım. Bazı yönlerden onlardan daha bilgiliyim, bazı yönlerden onlar ve konuşmalarımız biraz daha samimi, daha büyük duygusal iniş ve çıkışlarla.
Bu sadece bir tatil sırasında ortaya çıkan bir şey değildi, ancak yakın ailem bir araya geldiğinde yaşadığım belirli bir sıfırlama var. Bunu üçüncü kültür çocuğu olmakla ilişkilendiriyorum. BAE’de büyürken, zamanı geldiğinde Noel’i, tatilleri ve Bayram’ı kutlayacak arkadaşlarımız ve insanlarımız varken, ”aile” ile çok savunulabilir bir ana üssü temsil etmeye başladık — uzak kuzenlerin veya büyükanne ve büyükbabaların birliktelikleri olmayan temel bir birim.
Bu, önümüzdeki yıl için sütunumla geniş ölçüde bağlantılı: Dijital göçebe olarak Gen-Z. Bu kimliğin tanımladığı bir döneme girdiğimize inanıyorum. Yapay zeka, emek, gazetecilik ve medya üzerine yaptığım araştırmalarla ve gençlerin Dubai’de ve dünyada nasıl çalıştıkları ve başarılı oldukları hakkında daha fazla şey öğrenerek, o yerin ve aidiyetin Gen-Z’nin kimliğinin merkezinde olduğunu keşfettim – ancak mutlaka belirli bir yere bağlı değil.
Bence bu, belirli gerçekleri kabul etmeye başlayabileceğimiz bir çağ; iklim değişikliği tehdidi, zenginler ve fakirler arasındaki artan eşitsizlik ve bazı insanların hayatta kalmak için nasıl mücadele ettiği.
Bu olumsuz görünebilir, ancak daha olumlu konular da var; uluslararası sermayenin geleceğe yön verecek sektörlere doğru hareketi; Yapay zeka, temiz enerji ve veri koruma ve depolama. Çok kutuplu bir dünyanın — bazıları tarafından entelektüel bir saçmalık olarak reddedilen, diğerleri tarafından uluslararası jeopolitiği incelemek için pragmatik bir mercek olarak benimsenen — kabulü, belirli normların değiştiği, diğerlerine ise düpedüz meydan okunduğu veya reddedildiği bir zamanda gelir.
Tüm bu değişikliklerle, şimdi benim işim, benim gibi bir yuppi Gen-Zeri, alaycı bir bin yıllık ya da dünyanın durumu hakkında genel olarak kayıtsız olsanız da, onlarla nasıl yüz yüze geldiğimizi göstermek; Bir kavşakta oturan sadece bizim yaş grubumuz değil, herkes dsö, ilerlemeye ve yeniliğe bakarken bugün elimizdeki araçları ve teknolojileri benimsemeyi umuyor. Bu da ancak geçmişe eleştirel bir gözle bakılarak, dogmaya bağlılığı, her zamankinden daha fazla insanın insanlık durumu hakkında süregelen sohbete katıldığı ve kendimizden daha büyük bir şeye doğru çabaladığı yüzyılın dörtte biri olan bu dönemi kucaklamak lehine bir kenara bırakarak başarılacaktır.
- Birleşik Arap Emirlikleri’nde işler: Z Kuşağı çalışanlarını mutlu etmek, işte tatmin etmek nasıl
- 'Bilinçli diş ipi çıkarma ': Z Kuşağı çalışanlarının çoğu neden don't want managerial roles
- Birleşik Arap Emirlikleri: Coldplay dalgasına rağmen rock müzik ölmekte olan bir sanat mıdır?
