Michael Gracey, Robbie Williams’a ruh hayvanını sorduğunda, ingiliz pop süperstarı aslan dedi. Yönetmen ikna olmadı, bu yüzden Robbie “Maymun?”
İkisi aynı fikirdeydi ve Gracey, Robbie’nin yükselişi, düşüşü ve yeniden dirilişinin gerçek hikayesini anlatan müzikal bir biyografi olan Better Man yapmaya devam etti. Bükülme mi? Robbie, başka türlü bir insan dünyasında bir CGI şempanzesi olarak tasvir edilir.
Şarkı söyleme ve gözler adamın kendisine aittir, ancak hareketler aktör Jonno Davies’e atfedilir. Weta FX (Maymunlar Gezegeni Krallığı’nın arkasındaki ekip) tarafından hayata geçirilen bu yaratıcı seçim hem şaşırtıcı hem de etkilidir. Robbie’nin arsız, saygısız kişiliğini ve kırılganlığını yakalayan bir metafor. Sonuç, Robbie’nin karşılaştığı gibi şöhretin ve kişisel mücadelelerin karmaşıklıklarına derinlemesine dalarken yaratıcı sınırları zorlamaktan korkmayan bir biyografi.
Hikayenin kendisi basittir – Frank Sinatra’nın beğenilerini putlaştıran şöhret hırslarıyla dolu bir çocuk ya da diyelim ki bebek şempanze, ihmalkar bir babayla uğraşmak zorundadır. Şöhretin peşinden koşar ve onu alır, ancak daha sonra aşağı doğru bir sarmalla karşı karşıya kalır — madde bağımlılığı — sonuçta durmaya, iyileşmeye ve telafi etmeye karar verene kadar şiddetli depresyona yol açar.
Rocketman (Elton John) ve Bohemian Rhapsody (Freddie Mercury) gibi diğer ünlü pop yıldızı biyopikleriyle karşılaştırmalar kaçınılmazdır. Bu filmler duygusal anlardan nasibini alırken, Better Man daha ham ve yoğun hissediyor. Gracey, Robbie’nin hayatının en çirkin kısımlarını — çocukluk travması, genç yaşta şöhretin ağırlığı ve madde bağımlılığı, bağımlılık ve depresyonun karanlık sarmalını – göstermekten çekinmiyor.
Rocketman ‘ın fantastik dizilerle göz kamaştırdığı ve Bohemian Rhapsody‘nin kutlamaya eğildiği yerde, Better Man yıldızlığın bedelinden çekinmeden bakıyor. Robbie’nin hikayesi düzgün çözümler sunmuyor, bunun yerine sürekli bir iyileşme yolculuğu sunuyor, bu da onu daha temelli ve ilişkilendirilebilir hissettiriyor.
Filmin en çarpıcı başarılarından biri, şöhretin insani maliyetini araştırmasıdır. Robbie’nin Better Man‘de tasvir edildiği gibi hayatı, halkın gözünde yaşamanın muazzam baskısını vurgular. Film, parçalanmış ilişkilerin serpintisi ve spot ışığında doğrulama arayışının bedeli gibi konuları ele alıyor.
Bunu yaparken, şöhrete çok erken giren genç yıldızların kırılganlığına da değiniyor – özellikle One Direction yıldızı Liam Payne’in ölümü gibi son trajedilerin ışığında dokunaklı bir tema. Better Man şov dünyasının ışıltısının ve cazibesinin altında yıldızların korkuları, kusurları ve kırılganlıkları olan insanlar olduğunu açık bir hatırlatma görevi görür.
Gracey’nin hikaye anlatma tarzı, birinci şahıs iç gözlemi ile üçüncü şahıs gözlemi arasında değişerek anlatıya derinlik katar. Birinci şahıs hesapları bizi Robbie’nin ruhuna çeker, umutsuzluk veya yansıma anlarında ham duygularını ve kırılganlıklarını ortaya çıkarır, burada kendisinin farklı versiyonlarında gelen içsel şeytanlarıyla savaşır. Sanki onun en içteki düşüncelerini duyuyor ve filmi derinden kişiselleştiriyormuşuz gibi geliyor. Bu arada üçüncü şahıs perspektifi, izleyicinin geri adım atmasına ve yükselişinden süper yıldızlığa, bağımlılıkla mücadelesine ve nihayetinde kurtuluşa giden yoluna kadar hayatının daha büyük resmini görmesine izin veriyor.
Yükseliş-düşüş-kurtuluş hikayesinin yayı tanıdık gelse de, Better Man, Robbie’nin yolculuğunun acı verici, dağınık gerçekliğini göstererek onu tazeliyor. Film sadece zaferlerini kutlamakla kalmıyor, aynı zamanda onu ve izleyiciyi geçmişinin en karanlık kısımlarıyla yüzleşmeye zorluyor.
CGI şempanzesi görsel bir numaradan daha fazlasıdır; Robbie’nin kendine özgü kişiliği ve içindeki çelişkiler için bir metafor. Aynı zamanda onu daha insan yapar, bu da hikayesinin evrensel düzeyde yankılanmasına yardımcı olur. Bu filmin tadını çıkarmak için Robbie Williams hayranı olmanıza gerek yok.
Filmin sonunda, sadece bir sanatçı olarak Robbie için değil, muazzam olasılıklara rağmen hayatta kalan ve gelişen bir kişi olarak bir huşu duygusuyla baş başa kalıyorsunuz. Gracey, müziğin arkasındaki adama yeni bir bakış açısı sunan, tutkulu olduğu kadar yenilikçi, ham ve duygusal açıdan sürükleyici bir biyografi yarattı.
Bir kusur bulmak için oturmak zorunda kalsaydım, yapmazdım çünkü iyice eğlendim. Gracey’nin Robbie’nin hayatına yaptığı titiz dalış gerçekten övgüye değer ama onu bu kadar iyi yapan şey o CGI şempanzesini kullanma fikri. Gerçekten tüm farkı yaratıyor — ingiliz şarkıcı ve söz yazarına, tam olarak nasıl tercih ettiğine, o arsız küçük şempanzeye dikkat çekmek.
'Daha iyi Adam& #039; ın arkasında: Yaşam, kayıp ve ruh sağlığı üzerine Robbie Williams
Bhool Bhulaiyaa 3 inceleme: Kartik Aaryan'in filmi ne komik ne de korkutucu
Pushpa 2 İnceleme: Allu Arjun'un havalı olması bu sıkıcı filmi eğlenceli kılıyor
