Tarafından Sam Jabri-Pickett
Dünyanın dört bir yanındaki ekonomik büyümenin ölçütleri, her zamankinden daha yukarı doğru hareket eden bir yay gösterebilir, ancak yerdeki gerçeklik, yalnızca iş dünyasında değil, siyasette ve toplumda da bağımsızlığın ve bireyselliğin giderek artan bir şekilde reddedildiğini göstermektedir.
Gençlerin dinleri, ulusları veya devletleri gibi geleneksel sosyal gruplardan uzaklaşmalarının birçok yönden etkisi olsa da, birçoğunun finansal gerçeklerini görmezden gelmek çok zor.
Girişimleri, büyük teknolojileri veya girişimciliği yıkmaya çalışmıyorum, ancak sorunun ahlak ve ideallerden ziyade paraya ve şeylere tapmanın gençler için iyi olmadığını söyleyeceğim. İster ben, bin yıllık ve Z Kuşağı arasındaki balonun üzerinde 28 yaşında bir çocuk, ister IG biyografisinde kanatlı bir dolar işareti emojisinin algoritmada bir şekilde hesabını diğerlerinden daha yüksek sıralayacağını düşünen benim yaşımın yarısı bir Alfa kuşağı.
Bireycilik arka plana otururdu. Tarihe baktığımızda, hepimizin fatihlerden ve krallardan çok çiftçilerden ve göçebe keçi sürülerinden gelme ihtimalimiz daha yüksek. Ortadoğu’da, özellikle benim gibi Arap ailelerde, bu yönetim yapısı tek bir kişi ya da hane reisi değildir.
Bir hane halkının ‘başı’ olduğunu söyleyen herkes hala Batılı, sömürgeci bir zihniyet içinde sıkışmış durumda.
Bunun yerine, bireysellik hepimizin sahip olduğu bir şey haline geldi, bazılarımız bundan daha fazlasına sahip ya da daha iyiyiz. İnsan uygarlığı, kendi başınıza yapmaya çalışmak kadar medeniyetsiz bir şeyi reddetmek için bir araya gelmekle ilgili değil mi?
Daha da kötüsü, bireycilik ve girişimcilikteki bu düşüşün öngörülebilir olması ve hiç kimsenin bunu kendi başına başaramamasıdır. Ayağa kalktılar ya da bir ipucu aldılar – o sistem içindeki sistemik bir sorunu, belirli çevrelerde kayırmacılığın artık kirli bir kelime olmadığı ya da hiç olmadığı noktaya indirgemek için özel bir muamele gördüler.
Bireysellikten daha sığ olsa da, girişimciliğin kendisini zorlaştıran şey budur. Ürünün kendisi bu konuşmayla neredeyse alakasız, ancak önemli olan yayılma; insanlar haftanın bir gününü veya saatini yakmak istemiyor YouTube, Substack, İnstagram, Threads, Twitter, Bluesky, TikTok, WhatsApp, Reddit, RedNote ve daha pek çok şeye içerik düzenlemek ve yüklemek. İnsanlar medyalarını, eğlencelerini ve çalışmalarını isterler; Bazı insanlar bir sürünün parçası olmak isterler, daha soğuk ve daha tehlikeli bir dünyada onu yalnız bırakmaya çalışmazlar.
Kültürel silolama, kurumsal açgözlülük ve kapitalist bir sistem altında tükenme çabası önemli olsa da, sizi aklı başında ve tatmin duygusuyla bırakacak bir iş için yüksek umutlarınız varsa, kurumlar cevap haline geldi.
Üniversiteler ve hastaneler benim için tasarıya uyuyor, ancak yerel medya ve yerel olarak sahip olunan işletmeler de tartışmanın bir parçası olabilir. Mesele şu ki, insanlar çalışmak ve iş arkadaşlarına karşı gerçek bir aile olmak istiyorlar ve bir problemde, yarışı sizinle birlikte koşan insanlarla bir pistte olabildiğince hızlı ve sert koşma fırsatı veriliyor.
Şu anda üç işimden zevk alıyorum, ancak her birinde tutarsız programlar uykumu karıştırıyor; Üç farklı insan grubu ve denetçiyle çalışmak için üç farklı iş ahlakına ihtiyacım var ve gerekli dikkat düzeyim her biri için farklı, çoğu zaman beni çok fazla boş zamana bırakıyor.
Şu anda girişimci veya bağımsız bir şey olmaya çalışmak çok yorucu olurdu. Batı’da, ‘ilk neslin ekonomik olarak ebeveynlerinden daha kötü durumda olduğu’ ölçüsünün içindeki bir genç olarak, bir kurumda dokuzdan beşe kadar bir kişinin getireceği mali ve psikolojik güvenliği düşünüyorum.
wknd@khaleejtimes.com
