Gazze’deki savaş devam ederken, Birleşik Arap Emirlikleri’ndeki birçok Filistinli göçmen yoğun ve çoğu zaman ezici bir duygusal yükle boğuşuyor – Hayatta kalanların suçluluğu.
Anavatanlarını harap etmeye devam eden şiddet ve istikrarsızlıktan uzak, kendilerini yeni hayatlarının rahatlığı ile geride kalanların acısını bilmek arasında parçalanmış buluyorlar. Barış içinde yaşamakla, düşünülemez dehşetlerle karşı karşıya kalan sevdiklerini tanımak arasındaki iç çatışma, yurtdışındaki birçok Filistinliyi rahatsız eden derin bir psikolojik mücadele yarattı.
Bu suçluluğun nasıl ortaya çıktığını detaylandırdı. “Bazıları için akıldan çıkmayan sorular fısıldıyor‘ ‘Neden kurtuldum? Diğerleri ölürken nasıl normal yaşamaya devam edebilirim? Ne yazık ki, bazı insanlar hala duygularıyla sürekli bir savaş halindeler, kendi yaşamları için minnettar olmakla başkaları için suçluluk ve acı hissetmek arasında gidip geliyorlar.”
Zakhour’a göre, hayatta kalanların suçluluğu yalnızca savaşlar veya kazalar gibi travmatik olaylardan kıl payı kaçanlar tarafından yaşanmıyor. Ayrıca, doğrudan etkiden uzak olan ancak özellikle derin bir kültürel veya ailesel bağlantı olduğunda, acı çekenler için güçlü bir empati duygusu hisseden insanları da etkileyebilir. BAE’deki birçok Filistinli için, evden gelen haberlere sürekli maruz kalmak suçluluklarını şiddetlendirerek, kendi ayrıcalıkları ve daha somut yollarla yardım edememeleriyle mücadele etmelerine neden oluyor.
İki dünyada yaşamak
BAE’de yaşayan Filistinli bir göçmen olan Reem, hayatını iki dünyada dengeleme mücadelesini anlatıyor.
“Her gün iki dünya arasında bir mücadele gibi geliyor. Burada BAE’de rahat bir yatakta uyanıyorum, istikrarlı bir işe gidiyorum ve ihtiyacım olan her şeye erişimim var. Ama aklım her zaman başka bir yerde — Gazze’de, “dedi Khaleej Times. “Haberler, telefon görüşmeleri, WhatsApp mesajları – hepsi beni ailemin karşılaştığı gerçekliğe çekiyor ve sanki iki hayat yaşıyormuşum gibi geliyor.”
Her eylemini takip eden suçluluktan bahsediyor. “Sevdiklerim sürekli korku ve hayatta kalma modundayken nasıl burada böyle yaşayabilirim? Suçluluk boğucu. Ayrıldığım günü hatırlıyorum – rahatlama ve ıstırabın bir karışımıydı. Ailem gitmemi, bu fırsatı daha iyi bir yaşam için almamı söyledi. Ama içten içe kaçmış gibi hissediyorum.”
Başka bir Filistinli göçmen olan Duaa da benzer bir deneyimi paylaştı. “En çok sevdiğim insanlar sonsuz bir kabusun içinde sıkışıp kalırken, bir balonun içinde yaşıyormuşum gibi geliyor. Burada BAE’de uyanıyorum ve huzurlu ama telefonumu kontrol ettiğim anda kalbim batıyor. Her bildirim beni panikletiyor – ‘Evde her şey yolunda mı?’”
Duaa, güvende yaşadığı için hissettiği suçluluğun sürekli ağırlığını açıkladı. “Ailemin ayrılma şansı yoktu. Ben yaptım. Ve bu suçu her gün yanımda taşıyorum. Bazen basit bir yemeğin tadını bile çıkaramıyorum çünkü ‘Kuzenlerim yiyecek karnesi alırken, Gazze’deki çocuklar yeterli olmadığında bunu nasıl yiyebilirim?’”
Başka bir gurbetçi olan Leila, ayrıcalık duygusuyla mücadele ediyor. “Etrafıma baktığım ve kendimden neredeyse iğrendiğim günler oluyor. Buradayım, huzur ve rahatlık içinde yaşıyorum ama ailem her gün bombalama sesine uyanıyor. Şanslı olan benim, değil mi? Dışarı çıkan benim. Ama bazen şans bir lanetmiş gibi geliyor.”
