Romancının bir arkadaşı afp’ye verdiği demeçte, “New York Üçlemesi” ni içeren üretken Amerikalı romancı Paul Auster, akciğer kanserinden kaynaklanan komplikasyonlardan öldü. 77 yaşındaydı.
Auster Salı akşamı Brooklyn’deki evinde, eşi Siri Hustvedt ve kızı Sophie Auster’ın da aralarında bulunduğu ailesiyle çevrili olarak öldü, arkadaşı ve yazar arkadaşı Jacki Lyden afp’ye gönderilen bir açıklamada.
Özellikle Avrupa’da büyük bir hit olan yalnız yazarlar, yabancılar ve aşağılıklarla ilgili noirish, varoluşçu romanlarla adını duyurdu.
Duygulu, batık gözlere sahip yazar, 1980’lerde ve 1990’larda metafizik gizemlerden oluşan “New York Üçlemesi” ve Brooklyn tütün dükkanına sık sık gelen kayıp ruhlar hakkındaki kalça filmi “Duman” ile kült statüsü kazandı.
Yine bir yazar olan Hustved, Mart 2023’te kendisine kanser teşhisi konulduğunu duyurdu.
Ağustos 2023’te İnstagram üzerinden uzun hareketli bir gönderide, genç bir çift olarak fotoğraflarının yanında “Kanser Ülkesi” ndeki yaşamları hakkında yazdı.
“Hasta ve ben onunla birlikte yolda dümdüz ilerledik, geciktik ve daireler çizdik” diye yazdı. “Ülkenin sınırını işaret eden işarete ulaşmadık: Şimdi Cancerland’dan ayrılıyorsunuz.
İngiltere’nin Booker Ödülü Çarşamba günü yaptığı açıklamada X Auster’ın “çalışmalarının tüm dünyadaki okuyuculara dokunduğunu ve yazarları etkilediğini.”
Auster’ın çalışması, orta kaş ile yüksek kaş arasındaki uçurumun üzerinde duruyor.
30’dan fazla kitabının havaalanlarında üniversite okuma listelerinde olduğu kadar bulunması muhtemeldir ve 40’tan fazla dile çevrilmiştir.
Hayatı sonraki yıllarda trajediyle gölgelendi, 10 aylık torunu eroin aldıktan sonra öldü ve çocuğun babası oğlu Daniel 10 ay sonra aşırı dozdan öldü. Daniel’in annesi, Auster’ın ilk karısı yazar Lydia Davis’ti.
Lyden, Auster’ı “kaybın, yalnızlığın her yönünü ve bir hayatın sevinçlerini ve üzüntülerini kelimelerle anlatan” bir yazarın yazarı” olarak nitelendirdi.
“İnsan ıstırabı ve bağlılığı ile hiçbir zaman bağlantısını kaybetmedi ve bu onu haline geldiği sevgili yazar yaptı” dedi.
Auster 1947’de doğdu ve Yahudi Polonyalı göçmenlerin oğlu olarak Newark, New Jersey’de büyüdü.
Fransız, italyan ve ingiliz edebiyatı okuduğu Columbia Üniversitesi’ne katılmak için New York’a taşındı.
Mezun olduktan sonra dört yılını Fransa’da geçirdi ve burada yazar olarak mesleğini geliştirirken Fransız şiirini çevirerek geçimini sağladı.
Akıcı Fransızcası daha sonra onu Fransız televizyon kültürü şovlarında popüler bir konuk yaptı.
1975’te Amerika’ya döndükten sonra, babasının 1979’daki ölümünden önce bir dizi işte çalıştı ve ona tam zamanlı yazmaya konsantre olmasına izin veren bir miras bıraktı.
İlk olarak 1982’de babasının anısını ele alan otobiyografik bir roman olan “Yalnızlığın İcadı” ile dikkat çekti, ancak büyük atılımı, dedektif türünde felsefi bir bükülme olan “New York Üçlemesi” ile geldi. Mavi, Kahverengi, siyah, mavi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, kahverengi, ve Beyaz.
Serinin üç kitabı 1985’te “Cam Şehri”, ardından 1986’da “Hayaletler” ve “Kilitli Oda” idi.
Romanlarının çoğu, karakterlerinin kaderini şekillendirmede şans ve tesadüfün rolünü ele alır.
Keskin diyalog armağanı – Auster acımasızca cümle ritmi için kendini düzenledi – Harvey Keitel’in canlandırdığı bir Brooklyn tütüncüsü hakkında yazdığı ve birlikte yönettiği “Duman” ın başarısının anahtarıydı.
Ayrıca aynı yönetmen Wayne Wang ile Brooklyn merkezli bir başka hikaye olan “Blue in the Face” i yazdı ve birlikte yönetti.
2017’de 866 sayfalık bir cilt sunmak için özlü tarzından ayrıldı, “4 3 2 1”, Amerikan toplumunu herkesin hayatı boyunca çiziyor, Archie Ferguson.
Auster bunu ustalık eseri olarak sundu.
Ancak Amerika’nın Ulusal Halk Radyosu onu “göz kamaştırıcı” bulurken, diğerleri daha az olumluydu ve Irish Times onu “çökmüş bir Amerikan gururunun son şişman romanı” olarak görüyordu.
Demokrat Parti’nin kararlı bir destekçisi olarak, yazılarında Başkan George W. Bush’un yıllarını kınadı.
