Başkan Donald Trump, ABD’nin Paris iklim Anlaşması’ndan ikinci kez çekileceğini açıklayarak çevre aktivistlerini çileden çıkardı.
Amerika Birleşik Devletleri’nin uluslararası anlaşmaları onaylamama konusunda uzun bir geçmişi vardır, ancak birçoğu dünyanın en güçlü ülkesi olmadan küresel politika üzerinde güçlü bir etki yaratmaya devam etmektedir.
Amerika Birleşik Devletleri, Birleşmiş Milletler’in sözleşmeyi onaylamayan tek üyesidir, ancak ülke gözlemci statüsüyle nüfuz sahibidir.
Başkan George H.W. Bush’un yönetimi anlaşmayı 1993’te imzaladı, ancak ABD’li yetkililer metni diğer şeylerin yanı sıra fikri mülkiyeti korumadığı için eleştirdiler.
Eylül 1990’da yürürlüğe giren Sözleşmeyi onaylamayan tek ülke Abd’dir.
Washington anlaşmayı 1995’te imzaladı, ancak onaylamanın BM’YE Amerikalı çocukların en iyi çıkarlarını belirleme yetkisi vererek ABD’nin egemenliğini baltalayacağını söyledi.
BM çocuk ajansı Unıcef, bu anlaşmayı tarihteki en geniş çapta onaylanmış insan hakları anlaşması olarak nitelendiriyor ve ABD’nin tutumunu eleştiriyor.
İlk olarak 2006 yılında kabul edilen sözleşme, Avrupa Birliği ve 191 ülke tarafından onaylanmıştır.
ABD Başkanı Barack Obama anlaşmayı 2009’da imzaladı ancak Senato’dan geçemedi.
Bazı muhafazakar kongre üyeleri, konuyla ilgili ABD mevzuatının zaten daha gelişmiş olduğunu ve anlaşmayı onaylamanın ABD liderliğini kaybedeceğini savundu.
1980 yılında ABD başkanı Jimmy Carter tarafından imzalanan ancak Kongre tarafından hiçbir zaman onaylanmayan sözleşmeye yaklaşık 189 ülke taraftır.
ABD’li eleştirmenler, yaygın olarak zayıf kadın hakları siciline sahip olarak algılanan ülkelerin sözleşmeyi onayladıklarını vurgulayarak etkinliği konusunda şüphe uyandırdı.
125 ülke tarafından onaylanan Roma Statüsü, Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin (ICC) kurucu antlaşmasıdır.
2002 yılında kapılarını açan ICC, ülkelerin şüphelileri yargılayamadığı veya kovuşturmayacağı en ağır suçları soruşturmak için kuruldu.
Amerika Birleşik Devletleri, anlaşmayı onaylamayı reddetmek ve ICC’NİN vatandaşları üzerindeki yargı yetkisini reddetmek için Rusya, İran ve İsrail gibi ülkelere katıldı.
1982’de onaylanan ve Avrupa Birliği ve 169 ülke tarafından onaylanan sözleşme, okyanusların ve kaynaklarının kullanımına ilişkin kurallar koydu.
Ancak, derin deniz madenciliği operasyonları üzerinde uygulayacağı baskıyı körükleyen ABD’nin katılımı olmadan yürürlüğe girdi.
Amerika Birleşik Devletleri, 1994 yılında sözleşmenin tartışmalı kısmını değiştiren uluslararası bir anlaşma imzaladı, ancak Senato onayını engelledi.
Washington, 112 ülke tarafından onaylanan 2008 sözleşmesini imzalamadı.
Havada patlayan ve bombaları saçan misket mühimmatı, Ukrayna ile Rusya arasındaki savaşta yaygın olarak kullanıldı.
