Bu hafta, son olaylar ışığında semboller ve nasıl geliştikleri hakkında konuşmak istedim.
Her yerdeki özgürlük savaşçıları, amaç için yaptıkları, nasıl acı çektikleri ve öldükleri için ölümsüzleştirildi. Bazı durumlarda, diğer taraftan çıkacak kadar şanslıdırlar, kana rağmen davaları doğruydu ve kurtuluş geldikten sonra aldıkları defneleri hak ediyorlar.
Diğer durumlarda, çok fazla sayıda lider iktidarı çok uzun süre elinde tutar ve hareket onları geçer. Birinin vizyonu için sebep unutulur ve devrim sona erer.
Ancak bazen, nadiren bir sembol devam eder. Siyasi olarak aktif bir üniversite öğrencisinin bayrağını ve tişörtünü süsleyen Che Guevara’nın imajını hepimiz biliyoruz. Yine de benim neslim için, figüre yönelik çok daha fazla araştırma veya eleştiri var ve bunun yerine hareketin her zaman merkezlenmesi gerektiği inancı, marjinal grupların üyeleri siyasi sopalar olarak kullanılmaktan çok platformlandı.
Filistin’de, özellikle Filistin’in kurtuluşunda ve Yahya Sinwar’ın ölümünde durum böyledir.
Hayatında yaptıklarının çoğuna rağmen, özgür bir Filistin halkının kendi ulusları olarak adlandırılmasını umması meşrudu. Sinwar’ın ölümü — nasıl, nerede ve neden – hareketin sonu değil, ilerleyeceğinin bir işaretidir.
Kelimenin tam anlamıyla kırıldı ve bir parçasını özledi ve hala kendisinden çok daha güçlü, sinsi ve teknolojik olarak gelişmiş bir düşmanla savaşma ve ardından ölümünün bir tür büyük ve nihai zafer olarak lanse edilme iradesini mi buluyor? Yani Batı’daki politikacılar katliamın esasına işaret edebilir mi?
En son ne zaman bir liderle birlikte bir hareket öldü?
Benim neslimin dijital doğuşunun, bağlantısının ve bir kişinin hayatından bağımsız olarak internette sonsuza dek var olan fikirlerin kalbinde yatan şey budur. Hepimiz neler olduğunu biliyoruz, hepimiz birbirimizle konuşuyoruz ve ırk, din ya da bizi bölmek için kullanabilecekleri başka herhangi bir şeyden bağımsız olarak dünyada neler yaşadığımızı görüyoruz. Sinwar’ın ne yaptığını ve kim olduğunu biliyoruz, ama nedenini de biliyoruz, bu da anlatıyı kontrol etmeye çalışan insanları her zaman sorgulayacağımız anlamına geliyor.
Hareket devam ediyor. Bir ülkenin seçimlerinin bu kadar çok kişinin kaderini nasıl belirleyebileceğinden ve Filistin seslerinin şimdi her zamankinden daha fazla yer değiştirmesinden nefret ediyorum. Belki şiirsel adalet de yoktur. Daha muhtemel olan, bu kararları verebilenlerin umursamamasıdır. Ama biliyoruz, gördük ve bir şeyler yaptık.
İnsan kaynaklı iklim değişikliği yoluyla dünyayı yok etmediysek, ‘soykırımı durdurmak için ne yaptınız?’ Diye sorulduğunda 30 yıl sonra çocuklarıma ne diyeceğim?’
‘Zordu, anlamıyorsun’ mu diyeceğim yoksa ‘Zamanlar farklıydı, konuşamadım.’
Bu nedenle, Sinwar’ın son anlarının görüntülerini çoğaltmanın, Gazze’deki ateşkese, Batı Şeria’nın işgalden kurtarılmasına ve güney Lübnan’ın kurtarılmasına ve BM barış güçlerinin güvenliğine karşı en ufak bir empati duyan herkesi harekete geçirmekten başka bir şey yapamayacağı fikri, şu anda mutlak asgari düzeyde olmalıdır Filistin halkı için adalet ve kurtuluş olacaksa.
wknd@khaleejtimes.com
