Bir atom bombasının memleketi Hiroşima’yı harap etmesinden yaklaşık sekiz yıl sonra, Teruko Yahata, patlamanın etkisiyle devrildiği andan itibaren alnındaki yara izini taşıyor.
Ağustos sabahı Hiroşima’yı yerle bir eden ABD bombaları. 6 aralık 1945 ve üç gün sonra Nagazaki’ye, tarihin akışını değiştirdi ve Yahata’yı ve diğer hayatta kalanları derin yaralar ve silahsızlanmaya karşı sorumluluk duygusuyla terk etti.
Yahata ve diğerleri, Cuma günü Nobel Barış Ödülü’nün Nihon Hidankyo atom bombasından kurtulanlar grubuna nükleer silahların tehlikelerine ilişkin çalışmaları nedeniyle verilmesinin hayatta kalanlara umut verdiğini ve çalışmalarının hala devam ettiğini vurguladığını söyledi.
“Aniden bir ışık parlıyormuş gibi hissettim. Işığı görebiliyormuşum gibi hissettim, “dedi 87 yaşındaki Cumartesi günü, ödülü duymaya tepkisini anlattı.
Hiroşima Barış Anıtı Müzesi’nde Reuters’e verdiği demeçte, “Bu, ilk adım, nükleer kaldırılmaya yönelik bir hareketin başlangıcı gibi geliyor” dedi.
Bomba patladığında henüz 8 yaşındaydı ve evinin arka bahçesindeydi. Evi merkezden 2,5 km uzakta olmasına rağmen, patlamanın onu birkaç metre geri evine atacak kadar güçlü olduğunu söyledi.
Yetmiş dokuz yıl sonra ve Norveç Nobel Komitesi’nin hayatta kalanlara ödülü vermesinden bir gün sonra, müzenin dışında düzinelerce yabancı ve Japon ziyaretçinin sıraya girmek için sıraya girdiği uzun bir sıra oluştu.
Anıt parka açılan bir köprü, sarı bir levha ve nükleer silahlara karşı diğer el yapımı tabelalarla süslendi. Kampanyacılar, geçenlerden nükleer iptali için imza topladılar.
82 Yaşındaki genç, kırsal alanlarda grubun dağılmanın eşiğinde olduğunu söyledi. “Şimdi en büyük zorluk, ileriye dönük ne yapılacağıdır.”
