22 Yıl önce Bae’ye inen Pakistanlı bir işçi olan Abdulrahman, Emirlik işvereninin evinde sıcaklık, kabullenme ve sevgi dolu bir aileden başka bir şey bulamadı.
Pakistan’da her yıl kendi ailesini ziyaret etmesine rağmen, “BAE’DEN uzak duramıyorum; Ülkeme döndüğümde kendimi yabancı gibi hissediyorum” dedi.
Khalfan, Khaleej Times’a şunları söyledi: “O (Abdulrahman) bir erkek kardeş ve bir aile üyesi gibi oldu; Ona kendi kardeşlerim kadar güveniyorum.”
Abdulrahman’ın adanmışlığı, Khalfan’ın yokluğunda bile çiftlikteki ve evdeki görevlerin çoğunu yönetmeye kadar uzanıyordu.
Pakistanlı göçmen şimdi Khalfan’ın ailesini kendi ailesi olarak görüyor. Khalfan’ın babasıyla olan derin bağını hatırlıyor ve “Onu çok sevdim ve o da beni sevdi. Onunla her yere gittim.”
Abdurrahman onunla hastanede yaklaşık bir ay geçirdi ve vefat ettiğinde derin bir kayıp hissi hissetti. “Kalbim kırıldı” dedi.
Khalfan’ın ailesi, Abdulrahman’ı desteklemeye, tüm ihtiyaçlarını karşılamaya ve Pakistan’daki ailesine yardım etmeye devam ediyor. Bir hastalık döneminde tıbbi masraflarını karşıladılar ve Bae’ye dönmeden önce ihtiyaç duyduğu bakımı almasını sağladılar.
47 yıllık tahvil
Bir başka dokunaklı hikaye, 47 yıldır ailelerinin bir parçası olan ev işçisi Abbas ile olan ilişkisini yansıtan Emirlik vatandaşı Saeed Al Shard’dan geliyor. Abbas, 1977’de sadece 14 yaşında BAE’YE geldi ve sadece istihdamın ötesine geçen bir role adım attı.
