Plastikler etrafımızdadır – gıda ambalajından ve içme şişelerinden evlerimizdeki yalıtıma kadar.
Bunların hepsi çoğunlukla petrol ve doğal gaz gibi fosil yakıtlardan elde edilir, ancak her plastik türü arasındaki temel farklar nelerdir?
bu arada elastomerler büyük ölçüde gerilebilir ve ardından orijinal formlarını geri kazanabilirler.
Ve termosetler, ısıtıldığında geri dönüşü olmayan şekilde sertleşen reçinelerdir.
Her ailede, sonsuz sayıda polimer, bazen çevreye veya sağlığa zararlı olan çok çeşitli katkı maddeleri ile karıştırılır.
Bu katkı maddeleri plastiklerin rengini değiştirebilir, yaşlanmayı önleyebilir, esnek hale getirebilir, darbe direncini artırabilir veya yanıcılığı azaltabilir.
Polipropilen veya PP, 1950’lerin ortalarında geliştirilen ve otomobil parçaları ve gıda ambalajlarının yanı sıra tek kullanımlık tepsiler için kullanılan dünyanın en yaygın plastiğidir (yüzde 16).
Oecd’ye göre, yüksek ve düşük yoğunluklu polietilenlerin her biri küresel plastik kullanımının yüzde 12’sini temsil ediyor.
1933 yılında ingiliz mühendisler tarafından icat edilen HDPE, oyuncaklar, şampuan şişeleri, borular, motor yağı kutuları ve çeşitli ev eşyaları için kullanılmaktadır.
Daha sonra 1950’lerde geliştirilen LDPE, yeniden kullanılabilir poşetler ve gıda ambalaj filmi gibi esnek ürünler üretmek için yaygın olarak kullanılmaktadır.
Polivinil klorür (PVC) esas olarak pencere çerçeveleri, zemin kaplaması, borular veya kablo yalıtımı yapımında kullanılır. Küresel plastiğin yüzde 11’ini temsil ediyor.
1931’de IG Farben tarafından icat edilen polistiren (PS), dünya plastiğinin yüzde beşini temsil ediyor ve esas olarak gıda ambalajı için kullanılıyor.
