Bunu birkaç yıl önce yapmaya kalkışmış olsalardı, Musul’da bir gece geçiren Iraklı bir grup kadın muhtemelen ağır cezayı göze alacaktı.
Kuzey şehri, militanlar 2017’de son büyük Irak kalesinden atılana kadar Deaş grubunun sert yönetimi altındaydı.
Taha, “Musul’da muazzam bir değişiklik oldu” diyor. “Çok istikrarlı güvenlik durumu” nedeniyle “Artık özgürlüğümüz var ve böyle geceler yaygınlaştı”.
Şehrin gidilecek yeni restoranları, Dicle Nehri üzerinde keyif yolculukları ve yeni keşfedilen istikrardan yararlanmak isteyen aileleri cezbeden eğlence parkları var.
Elektrik mavisi bir takım elbise giymiş 35 yaşındaki anne, “insanlar (dünyaya) açılmak ve eğlenmek istedi” diyor.
Sahnede, takım elbiseli ve sırtı kaygan saçlı üç Iraklı şarkıcı, sırayla Iraklı ve Arap pop şarkılarıyla dinleyicileri eğlendiriyor.
Orkestrada bir elektrik org sanatçısı, bir kemancı ve kadeh şeklindeki bir davul olan darbouka’yı çalan bir müzisyen yer alıyor.
Militanlar 2014’te Musul’u ele geçirdiklerinde, katıksız bir terör saltanatı uyguladılar.
Sigaralar gibi müzik de yasaklandı. Kiliseler ve müzeler yağmalandı ve halka açık taşlamalar yapıldı ve algılanan zalimlerin kafaları kesildi.
Musul, Irak ve uluslararası koalisyon güçleri tarafından yıkıcı ve uzun süren bir mücadelede 2017’de geri alındıktan sonra bile, vatandaşlarının yıllarca süren travmadan çıkması birkaç yıl sürdü.
Tüm mahalleler yıkıldı ve yeniden yapılanma uzun bir süreç haline geldi.
Yüz binlerce insanın şu anda 1,5 milyonluk bir metropol olan bölgeye geri dönmesine izin vermek için evler, altyapı ve yollar yeniden inşa edilmeden önce mayınların temizlenmesi gerekiyordu.
Geçmişte Taha, güvenlikten korktuğu için “insanlar eve gider, kapılarını kapatır ve sonra yatardı” derdi.
Ama şimdi, restoranın çimlerinde onun her yerinde, masaların çoğunda aileler oturuyor.
Bazen erkekler ve kadınlar, çocukları alkışlayıp dans ederken su borularını şişirirler.
Restorana bakan, yeniden doğmakta olan bir Musul’un gururlu sembolü olan Dicle’yi kapsayan yepyeni bir köprüdür.
Irak’taki diğer şehirler de benzer bir durumda ve savaş, mezhepsel şiddet, adam kaçırma, siyasi çatışma ve aşırılıkçılıkla işaretlenmiş on yıllar sonra normale dönmenin tadını çıkarıyor.
Sadece ismiyle anılan Ahmed, “hayatımın yarısını” İsveç’te geçirip kumar oynadıktan sonra Haziran ayında “İsveçli Şef Ahmed” adlı bir restoran açtı.
Ahmed, şimdi her gün 300 ila 400 akşam yemeğine hizmet ettiğini söylüyor.
40’lı yaşlarında olan mülk sahibi, “Her zaman geri dönüp kendi işimi kurmayı hayal ederdim” diyor.
“İnsanlar dışarı çıkmak istiyor, farklı bir şey görmek istiyorlar” diyor.
