ABD Paralimpik atletizm takımının birkaç genç ve karizmatik yıldızından biri olan Noah Malone, isteksiz oğlunu hedeflerine ittiği için annesine kredi vererek, “İlk başta (sporu) sevmedim bile.”
Bu yüzden ailesi içindi – Paris’te annesi LaTasha Sturdivant da dahil olmak üzere yedi kişi var – Perşembe günü Stade de France’da yağmur yağarken T12 400 metre gümüş madalyasını kazandıktan sonra parlayan bir Malone doğruca koştu.
Büyürken annesi Indiana’daki evlerinde bahçede ne kadar hızlı koştuğunu fark etmişti ve basketbolla çok daha fazla ilgilenmesine rağmen onu bir atletizm kulübüne götürdü.
“Evet, dördüncü sınıfta,” dedi Malone, gençlik yıllarıyla ilgili “Rüyaları Değil Vizyonu Kaybetmek” adlı bir kitap yazmak için de zaman buldu.
“Beni yoluna sokan oydu. İlk başta hoşuma gitmedi bile ama beni hedeflerime doğru itmeye devam etti.”
Malone, Covıd kısıtlamaları nedeniyle Tokyo’da bulunmadıktan sonra en yakın ve en yakınının stadyumda olmasının onun için sevindirici olduğunu söylüyor.
Yıldız olma yolculuğunda çok önemli olduklarını söylüyor.
49.35 saniyede Faslı Mouncef Bouja’ya ikinci bitirdikten sonra, “Bu yüzden yarıştan sonra doğrudan onlara gittim” dedi.
“Başka kimseyi görmek istemedim, bu yüzden doğrudan onlara gittim. Onlar büyük destekçilerdi.
“Stresli olduğumda yemeğe çıkardık. Bu, herkesin burada olduğu ilk büyük yarışmaydı.
“Bana yardım ettiler. Gözlerimdeki gerçek kazananlar gibiler. Buradayım işte.
“Beni gerçekten buraya getiren onlar.”
Malone’un basketbola olan sevgisi hala parlak görünüyor çünkü bir takımın parçası olduğunu itiraf etmesi onu yaklaşan bayrak yarışı için çok daha az tedirgin etti.
Bireysel olaylar “gerçekten, gerçekten, gerçekten zordu” dedi.
“Sadece bittiği için rahatladım… Şimdi bu bir takım yönü. O kadar gergin değilim çünkü bu bir takım.
“Ama dışarıda tek başıma kavga ettiğimde sinirler yükseliyor.”
