BAE iki aylık af programına başlarken, birçok yasa dışı yerleşik vize durumlarını düzeltmek için acele etti. Kampanya, zor koşulların ortasında onlar için rahat bir nefes aldı. Ama kendilerini bu kadar zor bir durumda nasıl buldular?
Olumsuz yaşam koşulları, 73 yaşındaki Hintli göçmen Ali’yi beş yıl önce Dubai’ye gelmeye zorladı. Mamzar’daki bir Amer merkezinde Khaleej Times ile konuşurken, ”1992’den birkaç yıl öncesine kadar BAE’de çalıştım” dedi. “Ama sonra ikinci oğlum onu ciddi şekilde yakan bir kaza geçirdi. Konuşma yeteneğini yeniden kazanmak için bir operasyona ihtiyacı vardı. Bu yüzden bu operasyon için para kazanmak için Bae’ye dönmek zorunda kaldım.”
En son haberlerden haberdar olun. WhatsApp Kanallarında kt’yi takip Edin .
Ali tuhaf işler yaptı ve zamanının çoğunu camide geçirdi. ”İlk birkaç gün çok zordu” diye hatırladı. “Sağlığım beni yavaşlattı ve çalışamadım. Ama Tanrı bana her zaman yolu gösterdi, ya insanlar ya da koşullar aracılığıyla. Hayatta kalmayı başardım. Şimdi eve gidip halkımı görmek istiyorum.”
Oğlunun ameliyatını yaptırıp yaptıramayacağı sorulduğunda güldü. “Cebimde zar zor Dh10 var” dedi. “Amer merkezi başvurum için Dh20 ücretinden feragat etti. Operasyonu için parayı nasıl alacağım? Ama Tanrı’nın bana bir yol göstereceğine inanıyorum.”
Ali’ye Salı günü bir çıkış izni verildi ve United PRO Association adlı bir grup halkla ilişkiler görevlisi (PRO) ona eve ücretsiz bir bilet verdi.
Merkezde Hintli göçmen Ali
Hastalanmak
Ugandalı hizmetçi A.S. için planlarını mahveden bir hastalıktı. Sağlık sorunlarıyla karşılaştığında BAE’de bir aile ile çalıştı. “Jumeirah’ta sinir sorunu yaşadığımda bir aile için geçinen bir hizmetçiydim, bu da çok ağır nesneleri kaldıramadığım anlamına geliyordu. Olay olduğunda onlarla sadece sekiz aydır çalışıyordum. İyileşmemi beklediler ama işler düzelmeyince beni kovmak istediler.”
A.S. eve dönecek durumda değildi. “Buraya gelmek için insanlardan borç para almıştım ve ödemeyi bile bitirmemiştim. Eve nasıl gidebilirim? Parayı ödemek ve aileme bakmak için çalışmam gerekiyordu.”
Sonraki birkaç ayını yarı zamanlı hizmetçi işleriyle geçirdi. “Stresliydi” diye itiraf etti. “Yasadışı olma konusunda her zaman gergin hissettim. Ne zaman bir polis arabası geçse sinirlenirdim. Yakalanma korkusuyla kalabalık yerlere hiç gitmedim. Arkadaşlarım beni geceleri partilere ve alışveriş merkezlerine davet ederdi ama ben her zaman reddederdim. Bir gölge gibi yaşamak gibiydi.”
Şimdi, ülkeye geldikten iki yıl sonra statüsünü düzenleyebilir. “Bir iş bulmak istiyorum ama bunun zor olduğunun farkındayım” dedi. “Ama ben Tanrı’ya inanıyorum. Devam edebileceğimi umuyorum. Değilse, eve gidip geri gelmeye çalışacağım.”
Pasaportu kaybetmek
Hintli göçmen R.K pasaportunu kaybettiğinde bir bankada çalışırdı. “Ne yazık ki, aynı zamanda vizemin sona erdiği zamandı” dedi. “Pasaport başvurusunda bulunmaya çalıştım ama oturma vizeme ihtiyaçları vardı. O zamana kadar devamsızlık durumum vardı. Yardım için departmandan departmana gidip durdum.”
