AB politika yapıcıları, bloğun yeşil ve dijital dönüşümünü finanse etmek için gereken trilyon avroluk yatırımları ele almaya çalıştıkları için sınır ötesi banka birleşmeleri çağrılarını yenilediler.
Tam teşekküllü bir bankacılık birliği planı durdu ve bankacılar ve denetçiler, ilerlemesinin önündeki en büyük engel olarak euro bölgesi mevduat sahipleri için ortak bir garanti sisteminin bulunmadığına işaret ediyor.
Aşağıda, çok az anlaşılan bankacılık kurallarının ve bir Avrupa mevduat sigortası planının (EDIS) bulunmamasının, rutin olarak aşırı engellerden şikayet eden Avrupalı bankacılar için neden sınır ötesi devralımları zor bir düzen haline getirdiğinin bir açıklaması bulunmaktadır.
Durduğumuz yerde
Euro bölgesi, on yıl önce Avrupa Merkez Bankası altında tek bir gözetim sistemi kurarak ve başarısız bankalarla başa çıkmak için tek bir çözüm mekanizması benimseyerek bir bankacılık birliğine doğru önemli adımlar attı.
Ancak, küresel finansal kriz ve bir dizi banka kurtarmasından sonra oluşturulan mevcut kurallar, ülkelerin herhangi bir bankacılık kriziyle ulusal düzeyde başa çıkmaları gerekeceği beklentilerini yansıtıyor.
Bankacılık sektörünün önemli bir bölümünün yerel yabancı banka birimlerinden oluştuğu Belçika, Hırvatistan ve Portekiz gibi bazı düzenleyici ve bankacılık kaynakları Reuters ‘e verdiği demeçte, bunun sözde ev sahibi ülkeler için özel bir sorun olduğunu söyledi.
Bazı durumlarda, bu birimler ana şirketin varlıklarının küçük bir bölümünü oluşturur ve bu da onları ev sahibi ülkede alakalı hale getirir, ancak bankanın kendi ülkesi için çok az öneme sahiptir.
Mevcut kurallara göre, likidite ve sermaye ulusal düzeyde çitle çevrilmekte ve sınır ötesi bankacılık gruplarını rekabet avantajı olabilecek şeylerden mahrum bırakmaktadır.
Tek bir mevduat planı olmadan, banka sermayesini ve likiditesini bağlı ortaklığın ev sahibi ülkesi sınırları içinde tutmaya yönelik kuralların aşılmasının şimdiye kadar imkansız olduğu kanıtlanmıştır.
Bu sözde ’yalnız’ rejim, Belçika gibi ülkeler için piyasalarında faaliyet gösteren bankaların krizde destek için ana kuruluşlarına bağımlı olmaları gerekmeyeceği konusunda güven vericidir.
Ancak, grupların likidite ve sermayeyi verimli bir şekilde yönetmesini imkansız hale getirdiği için başka bir yargı alanındaki bankacılık devralımlarını caydırıyor.
Banka varlıkları nasıl ‘tuzağa düşürülür’
Sınır ötesi varlığı olan bankalar, hem grup hem de bağlı ortaklık düzeyinde sermaye, likidite ve zarar emici borç gereksinimlerini karşılayarak grup içi akışları kısıtlamalıdır.
Bir ülkede üretilen fazla nakit ‘tuzağa düşer’ ve bankacılık grubunun başka yerlerdeki faaliyetlerini desteklemek için ulusal sınırlar ötesine serbestçe kaydırılamaz.
2021’de ECB amirleri tarafından yapılan hesaplamalar, Avrupa Birliği ve ulusal düzeydeki hükümler nedeniyle bankacılık birliği içinde serbestçe taşınamayan yaklaşık 250 milyar avroluk yüksek kaliteli likit varlık olduğunu gösterdi.
Böyle bir düzenleyici zemin, likidite yönetimini sınır ötesi gruplar için maliyetli bir baş ağrısı haline getirerek, kaynakları en iyi şekilde kullanılabilecekleri yerlere kaydırmanın imkansız hale gelmesi nedeniyle uluslararası genişlemenin cazibesini azaltmaktadır.
