Yönetmen: Kabir Khan
Oyuncular: Kartik Aaryan, Vijay Raaz, Shraddha Kapoor, Katrina Kaif, Rajpal Yadav
Değerlendirme: 3 yıldız
Büyük hayalleri olan hevesli bir sporcu, arzularını babasına ilan eder. Muhafazakar baba ona yankılanan bir tokat atıyor ve çalışmalara odaklanması için tavsiyelerde bulunuyor. Daha sonra oğlunu yeterince kazanamadığı için azarlar. Serseri ama kararlı genç adam, insanlar ona ‘kaybeden’ dediğinde soğukkanlılığını sürekli kaybederek, kulak asmaz ve kendi yolunu izler. Çok sonra, kararlı insanlar ve onların nasıl sıradan insanlar gibi oldukları hakkında heyecan verici bir konuşma yaparız.
Bu farklı sahneler neden vurgulanıyor? Çünkü Chandu Champion’u izlemek ayrı bir deja vu hissi veriyor. Yukarıda bahsedilen diziler, son iki Hintçe filmindeki karakterlerin karşılaştığı zorluklardı – Rajkummar Rao Shrikant ve Bay ve Bayan Mahi’de.ilki, görme engelli, kendi kendini yetiştirmiş bir milyarder hakkında gerçek bir hayat hikayesiyken, diğeri kendini sportif ihtişamın ortasında bulmanın kurgusal bir hikayesiydi. Chandu Şampiyonu özünde hem spor sevgisi hem de fiziksel engellilik vardır.
Neyse ki, Kabir Khan’ın biyografik spor draması, az önce tartıştığım her iki filmden de çok daha üstün.
Öne Çıkanlar
Önce pozitifleri konuşalım. 1 Numaralı nokta Kartik Aaryan’a gidiyor. Oyuncu çarçabuk gelişti ve yönetmeninin kendisine verdiği inancı yerine getirdiğini görmek onu yüreklendiriyor. 1965 savaşı sırasında dokuz kez vurulduktan sonra hareketini kaybettiği ve ardından Paralimpik altın madalyası olmak için yeniden yükseldiği zaman ülkeyi temsil etme şansı elde etme umuduyla orduya katılan öfkeli Olimpiyat özentisi Murlikant Petkar olarak Aaryan, çok çeşitli karmaşık duyguları canlandırıyor. Şimdiye kadar büyük ölçüde oynadığı aptal, tek notalı Luv Ranjan kahramanlarını gölgede bıraktığı ölçüde gerçekten iyi yapıyor. Ancak, çok zor Marathi aksanı kavanozları; Kulağa pek doğru gelmiyor.
İkinci önemli nokta, Vijay Raaz’ı önemli bir rolde görmek. Akıl almaz akıl hocası-koç Tiger Ali olarak Raaz, içinde bulunduğu her sahneyi kaldırarak harika bir performans sergiliyor. Ses tasarımı, arka plan puanı ve sinematografi eşit derecede iyidir. Spor sahneleri özellikle iyi yönetiliyor ve son yüzme yarışı böyle bir filmin ihtiyaç duyduğu duyguları çağrıştırıyor. Khan, başrol oyuncusunu aşırı yakın çekimlerde çerçeveliyor ve karakterine saygı ve sevgi ile davranarak yıldıza çok fazla ilgi gösterdiği açık.
Sıkıntılarla başa çıkmak
Sonra filmin dayandığı adamın kendisinin hikayesi var. Petkar, Hindistan’ın adı tarih tarafından unutulan ilk bireysel Olimpiyat altın madalyasıydı, ancak onunki olası her sıkıntıya karşı olağanüstü bir cesaret hikayesi. Bilinmeyen kahramanlara ilham vermeye dayanan çoğu biyopikte olduğu gibi, bunun anlatılmayı bekleyen bir hikaye olduğunu anlıyorsunuz ve Khan, 83 ‘deki ılık bir dönüşün ardından neredeyse Chandu Şampiyonu ile forma giriyor.
Neredeyse diyorum çünkü bu film, diğer birçok ’iyi niyetli’ filmde olduğu gibi ‘klişelerle ölüm’ kategorisine giriyor. İlk yarı sizi hareketsiz bırakıyor çünkü çok tahmin edilebilir. Katılıyorum, doğası gereği bir spor biyografisi sürpriz sunmuyor. Ama elbette, biraz daha incelikle tedavi edilebilir mi? Bunun yerine, yönetmen ve ortak yazarları Sumit Arora ve Sudipto Sarkar, duygusal-savaş-spor filmlerinin her bir kinayesini doldurmak istiyorlar.
Ancak, Khan arsa üzerindeki hakimiyetini yeniden kazanırken bu sıkıntılar erir. Savaş ya da spor sahneleri olsun, ses seviyesine rağmen Murli’nin çabalarına çekildiğinizi hissediyorsunuz. Bana Khan’ın alkışlanan Bajrangi Bhaijaan’ını hatırlattı, burada izleyicilerden her duyguyu sıktı ve isteyerek katıldılar. Gerçekten de, Chandu Şampiyonu , duygular organik olduğunda ve kahramanın durumuna dikkat çekmiyor gibi göründüğünde en iyi sonucu verir.
Film, Petkar’ın hak ettiği ilgiyi çekmesi ve ardından Olimpiyatçı’nın kendisinin montajı ile yüksek bir notla sona eriyor – gerçek hayattaki olaylar veya insanlar üzerine yapılan filmlerde olağan bir uygulama. Ve bu zamana kadar, erken aşırılıkları affedecek kadar hikayeye yatırım yapıyor ve ilham alıyorsunuz. Özetle, tam olarak bir filmin şampiyonu olmasa bile, Chandu Şampiyonu ilgi çekici bir saat olmaya devam ediyor.
